Αναβολή Ποιήματος

Αν ζούσε ο Γιάννης θα έγραφα ένα ποίημα
να μην επισκεφτόμαστε τους γέρους ποιητές
πετσιά όπου η ελπίδα αιωνιότητας
έγραψε πάνω τους κάθε βρωμιά του χρόνου
μες σε κινήσεις και ομιλίες κι απυρόβλητα
όπου το ήθος ωριμάζει ως ζύθος
για να εορτάσουμε παλιανθρωπίες κι άλλα
σε ύφος τρίτο, κι όχι μίζερο πλανόδιο
κάπου από Γκόρπα και Αποστολίδη ανάμεσα
Θα διαφωνούσαμε ευπρεπώς, ως γόνοι
έσχατοι αστών παρακμασμένων κι αυτός
τις επισκέψεις θα συνέχιζε προς Βλάχον
μεταφραστή του Θουκυδίδου, διπλωμάτη
κι εγώ επίσης Πανεπιστημίου στον Τσιρόπουλο
μα όλο το αναβάλω αυτό το ποίημα
λέω πως είναι αντίστροφος Ελπήνορας
μιας πιάτσας τέχνης λόγος βρώμικος
που και οι δυο την ξέραμε καλά. Ίσως
θα ήταν καλύτερα, αν ζούσε ο Γιάννης,
να πιάναμε τα κωλαράκια από τις υποψήφιες
βραβείου πρωτοεμφανιζομένης ο Βαρβέρης
και το Ο Βαρβέρης να 'ναι ένα γραφείο κηδειών
που βγάζει διαφημιστικά αναπτηράκια και
στ΄αρχίδια μας οι ποιητές νέοι και γέροι
μονάχα να τον είχα μια στιγμή να λέει, ξέρεις,
όπου γράφω πατρίδα διάβαζε η υγεία μου,
και να του λέω κουνήσου από τη θέση σου
θα πιούμε τον καφέ και το κοινιάκ απ'όλους.