Τετάρτη 18 Απριλίου 2018
Έρημη Χώρα, ένα άγνωστο αριστούργημα της αγγλικής ποίησης
Τρίτη 17 Απριλίου 2018
Ο Τίτος Πατρίκιος στην πανουργία της ιστορίας του
Η απειλή κάθε είδους παρερμηνειών και λογοκρισίας διαμορφώνει μια επιφυλακτική γραφή με τη δυνατότητα να περάσει ένα ελάχιστο μήνυμα, ασήμαντο, όσο και η ασημαντότητα της ατομικότητας στο πολιτικό του περιβάλλον.
Η πανουργία όμως της Ιστορίας διάλεξε αυτόν να είναι ο εμφανής δράστης μια ριζικής αλλαγής στην κοινωνική χρήση της ποίησης στον καιρό μας. Ο ποιητής μεταπολεμικά, είναι ο κατ’ εξοχήν διανοούμενος που υψώνει την ηθική υπεροχή των ηττημένων του εμφύλιου απέναντι στους νικητές. Με την προσχώρησή του, με το αζημίωτο, ως σύμβουλος του κου Σημίτη, είναι αυτός που μετέτρεψε την εικόνα του ποιητή σε ποιητή δαφνοστεφή, κρατικό, που παρέχει ηθικό άλλοθι στην κλεπτοκρατία. Προσχώρηση που εις σμικρόν δείχνει το σύνολο εκμαυλισμό της Αριστεράς από την κλεπτοκρατία. Παρόλη την κεντρική χρήση του από την τρέχουσα δημοσιότητα, είναι ελάχιστα τα ποιήματα που καταφέρνει να γράψει στη συνείδηση του κόσμου και παραμένει ένας ακόμα υπερτιμημένος γιατί επέζησε.
Η μεταστροφή του αυτή, παρέσυρε και τις απόψεις του Δημήτρη Μαρωνίτη στην ειρωνία του χρόνου καθώς ο κος Πατρίκιος είναι η διάψευση της ποιητικής και πολιτικής ηθικής που εκείνος περιέγραψε στο βιβλίο του. Διάψευση που ο κος Μαρωνίτης δεν έστρεξε να αναλάβει εν ζωή, αφήνοντας σε μας την πικρή σοδειά της.
Η τελική μου κρίση είναι πως ο κος Πατρίκιος αποτελεί εκπρόσωπο μιας χλιαρής γραφής αισθητού που κατά την καινούρια πανουργία της Ιστορίας γίνεται πρόδρομο της μικροαφήγησης. Μιλάω βέβαια για τα μικρά του σε έκταση πεζά της Ισάλου Γραμμής και τα παρόμοια , που είναι και το μόνο που κατά την άποψή μου άξιο για να κριθεί.
Τρίτη 3 Απριλίου 2018
Ο Τάκης Σινόπουλος, προς αποφυγήν
Υ.Γ. Τον ευνουχισμό τους από σταλινισμό τύπου Επιθεώρησης Τέχνης, κρυψίνοια και καλλιέργεια οραμάτων παντοδυναμίας, θα το πληρώσουν πολύ ακριβά όσοι νέοι δεν πάρουν γρήγορα τις αποστάσεις τους και δεν αποϊδρυματοποιηθούν.
Δευτέρα 2 Απριλίου 2018
Ο Αλκοολικός Ψυχίατρος, Ένα, αριθμοί
Ο Αλκοολικός Ψυχίατρος πήγε στο γραφείο, δέκα το πρωί κι έβαλε το πρώτο, γιατί έτρεμαν τα χέρια του και για να διώξει τη γεύση του χτεσινού τελευταίου. Μισό μπουκάλι παρακάτω πήρε και το τελευταίο μήνυμα στον αυτόματο τηλεφωνητή. Δύο. Ένα σκέτο δύο από ανδρική φωνή. Έβαλε το ουίσκυ στα πόδια στο γραφείο κι ετοιμάστηκε για το πρώτο ραντεβού. Με πέντε μπουκάλια μες στο δεκαήμερο κι ένα αριθμό στον αυτόματο τηλεφωνητή κάθε μέρα από μια φωνή συμπλήρωσε τον αριθμό: Δύο, Ένα, Μηδέν, Πέντε, Δύο, Δύο , Εφτά, Εννιά, Δύο, Μηδέν. Την εντέκατη μέρα σιωπή. Ήπιε ένα ακόμα περιμένοντας… Σιωπή. Ξανάκουσε τους αριθμούς και τους έγραψε σε ένα φύλλο από το συνταγολόγιό του. Δέκα αριθμοί. Αριθμός τηλεφώνου. Δύο Δέκα, Πενήντα δύο είκοσι εφτά, Εφτά είκοσι. Με χέρια που έτρεμαν ακόμη γιατί δεν είχε έρθει στα ίσια του, πήρε τις πληροφορίες της τηλεφωνικής. Σε ποιόν ανήκει το νούμερο. Μια γυναικεία φωνή ακούστηκε: Τα στοιχεία μας λένε ότι ο αριθμός ανήκει στο Κέντρο Ανωνύμων Αλκοολικών, να καλέσουμε; Είπε όχι κι έκλεισε μηχανικά. Έβαλε ένα δάχτυλο από το ουίσκυ που στο χωριό του το λένε: Δεκατεσάρ! Άκου Δεκατεσάρ, σκέφτηκε γέλασε και το κατέβασε. Η μέρα ήταν μισό μπουκάλι ουίσκυ ψηλά. Και περίμενε πελάτες.
Η Ανθολογία Αποστολίδη στις Συμπληγάδες
Έμαθα ότι οι γιοι του Ρένου Αποστολίδη έχουν βγει εις άγραν ποιημάτων για τη συνέχιση της Ανθολογίας. Έχουν το δυσκολότερο έργο. Γιατί θα πρέπει να επιλέξουν ποίηση από μια ασύμμετρη δημοσιότητα η οποία γκεμπελίζει ασύστολα. Θέλει θάρρος ας πούμε να βάλεις ένα ποίημα του Γιάννη Κοντού, αφού αυτό το ένα έγραφε μια ζωή, ή να βάλεις στην άκρη ποιητές σαν το Βιστωνίτη το Βέη το Μαυρουδή τον Καλοκύρη και τον Λιοντάκη για να πούμε μερικούς. Γι αυτό η δυσκολία της σύμπτυξης της νέας ανθολογίας είναι δοκιμασία για την Ανθολογία και όχι για την ποίηση. Όλες οι Ανθολογίες ως έργα ανθρώπινα και όσο πλησιάζουν προς το παρόν είναι μάλλον καταγραφή συσχετισμών και λίγότερο κείμενα κύρους. Δεν περιμένω παρά η ανθολογία να είναι διαπιστωτική και όχι διαμορφωτική. Οι Αποστολίδηδες καλά ψιλιάζονται ότι υπάρχει τομή στα ποιητικά μας πράγματα, αλλά δεν έχουν πάρει ίσως χαμπάρι ότι θα βαδίσουν στο ναρκοπέδιο δημοσιότητας εναντίον της ποιότητας. Το καλύτερο θα ήταν μια μέση οδός: Να ξεκινήσουν δηλαδή διαπιστωτικά με τη ρητή δέσμευση ότι σε σύντομα χρονικά διαστήματα θα προχωρήσουν σε γενναίες αναθεωρήσεις. Οπότε να της δώσουν και καινούριο όνομα. Δυναμική Ανθολογία της πρόσφατης Ελληνικής ποίησης. Αλλιώς κινδυνεύουν να γκρεμίσουν ένα ακόμα μύθο της Ελληνικής λογοτεχνίας. Αυτόν της Ανθολογίας Αποστολίδη. Προσωπικά δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος. Και δεν πρέπει και εκείνοι. Οι δεκάδες ξεχασμένες ανθολογίες από εκείνη του Μπεκατώρου Φλωράκη, ων ουκ έστιν αριθμός έως σήμερα, φωτάνε καλά το δύσκολο δρόμο των επιλογών τους. Θέλει υπογάστριο να πας κόντρα στην κατεστημένη δημοσιότητα και υπέρ των κειμένων. Αυτή είναι η σημερινή “Δεξιά του Αίματος”.