Πέμπτη 30 Ιουνίου 2016

Μανιφέστο

Νομίζω πως είναι ώρα να κάνουμε μια κίνηση λακανικού πεδίου στη λογοτεχνία.
Όπως οι λακανικοί αρνήθηκαν οι ψυχαναλυτές να είναι μόνο γιατροί, θα πρέπει να αρνηθούμε και να υπερασπίσουμε κριτικά τους λογοτέχνες που δεν έχουν καμία δουλειά με το Πανεπιστήμιο και να περάσουμε από μαχαίρι την κατά βάθος έωλη επιστημολογία της Δημιουργικής Γραφής η οποία αποτελεί κατ' ουσία διάκλειση της ίδιας της δημιουργίας.
Δεν αναγνωρίζουμε ως ποιητή και συγγραφέα εκείνον που σοβαρά και άκριτα προβάλλει στο βιογραφικό του θετική εκμάθηση της δημιουργίας. Άλλο η εκμάθηση της στιχουργικής, άλλο η εκμάθηση της Ιστορίας της Λογοτεχνίας κι άλλο ο ισχυρισμός ότι κάπου υπάρχει επιστημολογία της λογοτεχνίας που διδάσκεται, καθότι η ίδια η εξέλιξη της λογοτεχνίας τρέφεται από τη διαρκή μετατόπιση των επιστημολογικών ορίων της Φιλολογίας και προηγείται πιονέρικα θετικά και αποφατικά σε όσα η Φιλολογία καταγράφει μετά, ως αποτελέσματά της.
Αδιαφορούμε πλήρως και δεν διαβάζουμε ή διαβάζουμε με υποψία πτυχιούχους Φιλολογίας και Δημιουργικής Γραφής κι αν το κάνουμε, αποδίδοντας αξία μόνο στο πόσο ασυνείδητα ο κάθε διακλεισμένος στη θετικότητα της δημιουργικής γραφής και ανεπίγνωστα παράγει δημιουργία.
Το μόνο κύρος που έχει ο ποιητής και ο συγγραφέας είναι από την περιρρέουσα γραφή, ανάγνωση και σιωπή του.
Κανένας τίτλος σπουδών Δημιουργικής Γραφής δεν αναγνωρίζεται και καταγγέλεται ως απάτη που παράγει η ανεργία και η έλλειψη αντικειμένου των ανθρωπιστικών σπουδών σε παρακμή.

Αυτά για την ώρα. Θα επανέλθουμε.
*
Αυτό ακριβώς εννοώ με την έννοια διάκλειση. Το επίσημο πρόγραμμα είναι οφ και ό,τι γίνεται, γίνεται παρά το πρόγραμμα. Τότε να τις λέμε σχολές λογοτεχνικού συγχρωτισμού κι όχι Δημιουργικής Γραφής. Τι επιστημολογία έχει η Δημιουργική Γραφή; Της Αστρολογίας;
*Η λογοτεχνία έχει αιώνες ένα διδακτό μέρος, τη Γραμματολογία. Η απάτη συνίσταται στο ότι η Δημιουργική Γραφή υπόσχεται να διδάξει το αδίδακτο. Βλέπω τα παιδάκια που βγήκαν αποκεί: Κάνουν περιοδικά με τρία γράμματα και τρέφονται από πρωτοπορίες των αρχών του εικοστού αιώνα. Ξιπασιά, λογω ακαδημαίκού κύρους και τυφλότητα στο καινούριο μπροστά στη μύτη τους.


*
Σε τι ποσοστό μείωσης του πληθυσμού και αύξησης της ανεργίας στις ανθρωπιστικές σπουδές προβλέπεται η δημιουργία σχολής Δημιουργικού Σβησίματος;
 

Πριγκιπέσσα

-έσσα -έσσα πριγκιπέσσα
που ήσουνα σε όλα μέσα
μ' έκανες δεινό στο γράφειν
μα ήταν δυστυχώς ο άλλος
του μουνιού σου ο απογράφειν.

Θα γελάω επί ουσίας
έως Δευτέρας Παρουσίας
Που ακούστηκε καλή μου
να τους κάνεις και τη μάνα
όσων σ' έλεγαν πουτάνα;

Ο Νεκροκέφαλος

Ο Νεκροκέφαλος η αλκοόλα
τα παίρνει όλα τα πίνει όλα

Του έχει πέσει βαριά η φαλάκρα
κι όπου βρει τρίχα τη φτάνει στα άκρα.

Έχει σοφία, αυτή του κώλου
κι έχει ταλέντο του κατακώλου

Δεν τον διαβάζει, το πήγε τέρμα,
ούτε κι η μάνα που τον εγέννα.

Τόσο ατάλαντος, αλήθεια λέω
που για να είσαι θέλει ταλέντο.

Το θύμα

Παρανοϊκέ και θύμα
δεν αξίζεις ούτε ποίημα


Η Νομπελίστα

Η κυρία Νομπελίστα
ξέμεινε κι αυτή στη λίστα.

Πλέκει του μουνιού της τρίχα
και τι έχασα και τι είχα.

Τη φωνάζουν στις αλάνες
όπως όλες τις πουτάνες.

Ο Προύστης

Το πολύ πολύ το Προύστη
σ' έχει κάνει κιόλας πούστη

Και για σένα δεν είν' πλάκα
έγραψε και ο Βαρβέρης
Ρέκβιεμ για ένα μαλάκα.

Σκατά σε τάφο

Στου πατέρα σου του αντάρτη
βρήκανε σκατά στον τάφο
είμαι τώρα και σου γράφω
μ' ένανε καντηλανάφτη.

Που δεν ξέρει ο καημένος
που να το χωρέσει ο νούς του
δεν το άκουσε το ους του
το καντίλι σαν ανάφτει.

Δεν μιλάνε τα σκατά σου
για να πουν πως ειν' δικά σου.

Τετάρτη 29 Ιουνίου 2016

Ο Γιαννάκης, το θεριό

Ο Γιαννάκης το θεριό
είχε φίλο καρδιακό
που έβγαινε στην αγορά
κι έλεγε όλο χαρά
για έναν Τάσο από τη Μέκκα
που του πήδαε τη γυναίκα.

Πηδηχτές και πηδηγμένοι
ήρθαν όλοι αγαπημένοι
κι ένας με στραβό σαγόνι
πιάνει ψύλλο καλιγώνει
και μου κλάσανε αιφνίδια
ο καθείς μια μάντρα αρχίδια.

Βρε Γιαννάκη στο'χα πει
είσαι λίγος, όχι εσύ
αλλά κι όλη η φαμελιά σου
των ζητιάνων η γενιά σου
κι έχεις δεύτερη γυναίκα
και τις ρίχνεις χρόνια δέκα.

Βρε Γιαννάκη το καυλί μου
να ποτίζει την αυλή μου
κι ό,τι άλλο του αρκεί
Ψάξε αλλού για το ποιός φταίει
αλλά ξέρω τι σε καίει!
Μη στην πήδηξαν κι αυτή.


Τίτλοι Τέλους

Τελικά δεν μάθαμε κατά την ερμηνεία σας ποιός ήταν αυτός ο Μαρκέλλας για τον οποίον ο Γλίτσας έλεγε ότι σου πηδούσε τη γυναίκα Γιάννη. Οι αιώνιοι φίλοι έφυγαν από διαφορετικές πόρτες. Η νεκρή μάνα κι ήρως πατέρας εγκαταλείφθηκαν στη χλεύη. Το χωριουδάκι θα μείνει σήμα για την ξεφτίλα των πολιτικών και των ανθρώπων που παράγουν αυτοί οι πολιτικοί. Απεδείχθη τάφος κεκονιαμένος που μέσα κρύβει τη σαπίλα της καταγωγής του. Ο ζητιάνος του Καρκαβίτσα, που όπου πέφτει τα κάνει σαν τα μούτρα του, από καθαρή επιθυμία για το κακό και πάντα ποτέ μόνος του. Γελοιοποιημένος κι εσύ και η παρέα σου από το λογοκλόπο βρήκες άλλο γραφικό να διεκπεραιώνει την ανόρθωσή σου από τετοια ξεφτίλα. Σαφώς και είχα δίκιο και σε όλα από την άρχη. Απλώς δεν φανταζόμουν ότι είσασταν τόσο χαμηλού επιπέδου. Τα μνημεία της μίζερης ζωής σας, ολονών υπάρχουν. Η λήθη δουλεύει για σας καθημερινά. Ούτε το δαχτυλάκι μου δεν χρειάζεται να κουνήσω. Αν πεθάνω πρώτος χαλάλι σας. Αλλά αν κρατηθεί η σειρά και στην κηδεία σας θα πω τι κουμάσια ήσασταν και δεν θα μπορείτε να το λογοκρίνετε. Θα περιμένω ο χρόνος να φέρει τα κομμένα κεφάλια σας στο ποτάμι. Και που είσαι, έλα καμιά φορά να σε μάθω ελληνικά. Είναι κρίμα να πεθάνεις μέσα στη μιζέρια του φυματικού έφηβου που μισεί όλον τον κόσμο. Τα δικά σας παιδιά θα μάθουν τι ξεφτίλες γονιούς είχαν, τα δικά μου σε ποιούς αντιστάθηκα.

Κυριακή 26 Ιουνίου 2016

Ο Θοδωρής Ρακόπουλος ζητάει να αφαιρεθεί αρνητική κριτική

Ο Θοδωρής Ρακόπουλος ζητάει από λογοτεχνικό περιοδικό να αφαιρεθεί αρνητική κριτική για το έργο του, κριτική που έχει δημοσιευτεί και εντύπως, γιατί λέει ο καθηγητής του που είναι ξένος αλλά γνωρίζει ελληνικά αρνείται να του δώσει εργασία εξ αιτίας της. Ο Θοδωρής Ρακόπουλος, άμα τη εμφανίσει, ετιμήθη δεόντως για τα λογοτεχνικά του πρωτόλεια, αλλά όχι βέβαια και για το ήθος. Και το ήθος που παρουσιάζει με τέτοιες απαιτήσεις, αποτελεί και θα αποτελεί και στο μέλλον μια μαύρη σελίδα στη βιογραφία του. Διότι αναρωτιόμαστε, αν υπάρχουν και άλλες αρνητικές κρίσεις για το έργο του και αν έχει ξαναχρησιμοποιήσει παρόμοιες τακτικές στη μέχρι τώρα πορεία του. Νομίζω πως ο ίδιος θα πρέπει να επαναφερθεί στην τάξη και να ψάξει αλλού τροφεία του ναρκισσισμού που τον διακρίνει και όχι στα παρασκήνια της λογοτεχνίας με παράλογες και ποταπές απαιτήσεις. Αν η χρυσή νεολαία της σήμερον αποτελείται από πρόσωπα που δεν μπορούν να ανεχτούν ένα ψήγμα αρνητικότητας, αλίμονο στη λογοτεχνία μας και αλίμονο στην επιστήμη που ασκούν και πρόκειται να ασκήσουν.

Πέμπτη 16 Ιουνίου 2016

Ανάλεκτα Φωτοβίβλου1

Με το που τους είπε ότι έχει διαβάσει την Οδύσσεια σε μετάφραση του Μαρωνίτη την πήραν αμέσως για... λογίστρια.
*

Συμποσίου
Έχω να συνδιάσω ένα απέραντο ερωτολογείν της μέρας με τη φράση του Λακάν πως σεξουαλική σχέση δεν υπάρχει που τη διαβάζω κάθε βράδυ στα τελευταία γραπτά του και προσπαθώ να βγάλω ποιητικές συνέπειες από την ανάγνωσή της. Οι ανθρωποι ερωτολογούν από ένα παλίμψηστο που έχει στρώματα ως τον Ησίοδο. Ως το επόμενο σκίρτημα της μηχανής, που θα τελειώσουν τα λόγια και όπου η περιδιάβαση της θεωρίας Σταντάλ, Σοπενάουερ, Ρουζμόν, Πλάτωνας, Αβελάρδος, Βογομήλοι, Ντόλτσε στιλ Νουόβο, Μπαρτ, Βέρθερος, Αλφόνσος, Κίρκεγκααρντ, Νορμαν Μαίηλερ, Φλωμπέρ, Μαρκεριτ Ντυράς, Μπατάιγ, Λι του Καββαδία και άλλα θα ξεφυλλίζεται δίπλα στο καρδιοχτύπι που βρίσκει το μίσχο του στα σκέλη. Τι επιστρέφω στη γλώσσα όταν κάνω έρωτα; Τι Πεντζίκης είμαι σκυμμένος με εκείνο το άνθος επί κεφαλής. ω δεσποινά μου απάνω μου με το χρυσό δοξάρι σου μη ρίξεις την αφεύγατη σαγίτα, λέει το ζεϊμπέκικο της Μήδειας. Ο κατέχων εράται κατά Φαίδρον τον χειρότερο του, ο κατεχόμενος εράται προς τόκον καλού. Όλο και πάω μην ξεροντας, όλο και πιο ερωτοκριμένος πιο διαθέσιμος προς τα άγνωστα μάτια που γνωριστήκαμε παρηγοριέμαι σε έναν κόσμο με καλούπια που ζήτησαν τα σώματά μας για να κατέβουν στο λόγο. Είμαι ταπεινός γιατί έφριξα.

*
 
Τι απογοήτευση... και η Μαίριλυν έγραφε ποιήματα. Που να αλλάζεις τώρα εικόνα αυνανισμού στα 57... 
 *
 
Ενός λεπτού σιγή
Τον βλέπω τώρα από εκατόν τέσερα ασιμί
Λαμία, πολιτευτής και κυνηγός δραστήριος
και φαμελιάρης. Είναι ο Κάπα και φωτογραφίζεται
με αγριογούρουνα κι όμως
καθε φορά που θα τον το δω, κάθε φορά
θυμάμαι αυτό το τηλεφώνημα του Αργύρη
με μαύρο τάφο τώρα στο παραλιακό κοιμητήριο
της Ακράτας κι ένα τσιγάρο δακρυσμένο
κάτω από το χαλκά
που όταν σκοτώθηκε στο ΚΕΤΘ ο Δημητριάδης
κι ο αξιωματικός είπε γυρίστε στις δουλειές σας
ήταν αυτός ο Κάπα, ο κυνηγός από εκατόν τέσσσερα ασιμί
Λαμία που είπε: να κάνουμε ενός λεπτού σιγή
για το συνάδελφο.


*

Έχεις δει όταν πέταγαν τίποτα εισητήρια, ή τίποτα σοκολάτες τζάμπα η κλεψιμέϊκες, που οι πιο δραστήριοι πέφταν πάνω στους άλλους για να κάνουν μπάζα και στη λάσπη αν χρειαζόταν και καθώς έβγαιναν λασπωμένοι αλλά κερδισμένοι έδιναν και μερικά στον ξάδερφο που δεν είχε τα κότσια να διεκδικήσει σκληρά;
Έ, αυτό είναι το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς. Γιατί η Αριστερά είναι ο ντροπαλός ξάδερφος του πασόκου που δεν έμπαινε στη λάσπη.
Υ.Γ. Συμπεριλάμβάνεται και το ΚΚΕ, αλλά αυτός ήταν ο ξάδερφος ο μουρτζούφλης στο σπίτι που τους επέπληττε ως αφελείς, αλλά τη σοκολάτα του την έπαιρνε και με τσαμπουκά.

Τρίτη 14 Ιουνίου 2016

Η Μπαλάντα Πωλήτων και Πουλημένων


Στα εννιά με πούλησαν σ' ένα εμπορικό
στα δέκα είχα ψαλιδάκι κι έβαζα κυρίες
να φοράνε δωρεάν εσώρουχο και να τις βλέπω
στα έντεκα υδραυλικάκι έμαθα να μη φοβάμαι
το αθηναϊκό σκατό του εβδομήντα, αυτό
που καταγόμαστε όλοι μας, στα δεκαέξι
λεωφόρος Ξούθου σε συσκευαστήριο φαρμάκων
κι αυτός ο αλήτης στου Μπακάκου
να τα κρατάει αργά να μην προλάβουν το νυχτερινό
ωραία πρακτορεία, ωραία τρίκυκλα
ωραίες βέσπες, ωραία νοσοκομεία και το βράδυ
πιο ωραίο θέατρο, συναυλίες της Δευτέρας
ωραία βιβλιοπωλεία, ωραίες καντίνες στο Ρουφ
ωραία τζαζ και κλασική, ωραία Νομική κι ωραίο
εγραμμάτων Εσωτερικού, γαμήσαμε οι προλετάριοι
και μας περάσανε σαράντα κύματα
 
ωραία ποιήματα, ωραία ποιήματα, ωραία ποιήματα.
  
Στα είκοσι είχα πουλήσει την ψυχή στον έρωτα
κι εκεί να δεις η κόλαση του να μη σ' αγαπούν
με τους κοιλιακούς πλακέ απ' το κιβώτιο
ωραίες μηχανές, ωραίες γκαζιές, ωραία ποιήματα
ωραίες σκληρότητες, ωραίες βίες, ωραίο ασυγχώρητο
στα εικοσιέξι πάλι πουλημένος 23 εμά
τα εμά και τα σα και τα των άλλων και ου
καταισχυνώ όπλα τα ιερά εκ Λιτοχώρου
δεν υπάρχει φίλος πριν το ογδόντα οχτώ...

και μας περάσανε σαράντα κύματα

ωραία ποιήματα, ωραία ποιήματα, ωραία ποιήματα.


Απ' τα πουλήματα αυτά μου έμεινε
να κρύβω μυστικά το τέλος σε μιαν επανάληψη
στις συμπεριφορές, όπως κοιτάζουν τα παιδιά
της φυλακής ή του αναμορωτηρίου
και τα μισά απουσιάζουν και κανείς δεν ξέρει
πότε θα τους ξυπνήσει το αίμα του φονιά
και τραβήξουν έξω πάντα προς τα μπρος
σέρνοντας σπλάχνα, βίδες, καλώδια και συκωταριές
και μια σειρά καμένα ονόματα στο δρόμο τους
ωραία ποιήματα, ωραία ποιήματα, ωραία ποιήματα.

Πρίγκιπα αγοραίε με τενεκεδένιο στέμμα
τα θαύματα ημέρες τρεις  και τοματοπελτές το αίμα
σχεδόν στα εξήντα κάνουμε ζωής ταμείο
που να μετράς τώρα ποία τα συν και ποιά τα μείον

που μας μας περάσανε σαράντα κύματα

ωραία ποιήματα, ωραία ποιήματα, ωραία ποιήματα.

Παρασκευή 10 Ιουνίου 2016

Η Παρούσα Καθημερινή Λογοτεχνική Ζωή στη Θεσσαλονίκη

Με τα μέσα διάδοσης της λογοτεχνίας να είναι ένα ή δυο περιοδικά, μεταλλάξεις και κληρονόμους της περιβόητης Διαγωνίου, η Θεσσαλονίκη ζει την πειθαρχία του κανόνα που επιβάλλουν αυτά τα περιοδικά. Δεν υπάρχει ελευθερία της γνώμης και μόνο σε ιδιωτική επικοινωνία οι λογοτέχνες εκφράζουν τις διαφορετικές γνώμες τους. Απόψεις του τύπου: Ο Ασλάνογλου είναι καλύτερος ποιητής από το Χριστιανόπουλο, δεν τολμούν, όχι να γραφτούν αλλά να ακουστούν, διότι περιμένουν αντίποινα αυτούς που θα τα εκφράσουν και πρακτικά λογοκρισία και αποκλεισμός όχι μόνο από τις δημοσιεύσεις, αλλά και από την παρουσία σε εκδηλώσεις, ακόμα και ο ίδιος ο συγχρωτισμός με τους έχοντας διαφορετική γνώμη απαγορέυεται. Εκδηλώσεις μπούλιτ έχουν γίνει αρκετές φορές σε λογοτέχνες που εξέφραζαν μη αρεστές απόψεις. Υπό αυτές τις συνθήκες καταλαβαίνει κάποιος ποιό είναι το επιτρεπτό ήθος και μάλιστα άσχετο με την ποιότητα της γραφής των ανθρώπων που η δημοσιότητα αυτή προωθεί. Λιβάνισμα και άκριτη αποδοχή των επιλεγμένων λογοτεχνών, απουσία κριτικής σκέψης και αυταρχική επαρχιακή δημοσιότητα που περιμένει την φυσική αποχώρηση των αυθεντιών, και αν, για να αναπνεύσει. Τα ιδιωτικά γράμματα που έχω λαβει, δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία για το μικρό κολαστήριο που έχει εγκατασταθεί εκεί. Γι αυτό λοιπόν από εδώ, όπου η μαύρη χειρ της Θεσσαλονίκης δεν φτάνει, μπορούμε να πούμε ελευθέρως και είναι φυσικό, να μη μας αρέσει η εξυπναδίστικη ποίηση του Χριστιανόπουλου, να μη μας αρέσουν οι μεταφράσεις του Μαρωνίτη γιατί μυρίζουν λογιστήριο, να μη μας αρέσουν τα θεατρικά του Δημητριάδη, ο οποίος μετέφρασε το Χώρο της Λογοτεχνίας του Μωρίς Μπλανσώ και πέραν τούτου ουδέν κατά την άποψή μας. Και όλοι αυτοί οι κύριοι έχουν υποχρέωση και να τα ακούνε ως απόψεις γούστου και να τα σέβονται. Κι όχι να αντιδρούν με αντίποινα αποκλεισμού σε όσους Θεσσαλονικείς λογοτέχνες τα συμμερίζονται. Ο αυταρχισμός στη λογοτεχνική ζωή της Θεσσαλονίκης, πρέπει να τελειώσει κάποτε.
Αυτά είναι τα συμπεράσματα στα οποία κατέληξα από την επαφή των τελευταίων χρόνων με την πόλη και τα καθημερινά πεπραγμένα της. Και εννοείται γράφω χωρίς φόβο και πάθος.

Παλίνδρομον


Ἀλύξας ὥρην ἠνεμωμένην ἤρωσα ξύλα.

Πέμπτη 9 Ιουνίου 2016

Διαλεκτικές

Η διαλεκτική δεν δουλεύει μόνο προς τα μπρος αλλά και προς τα πίσω. Οι διαλεκτικές προς αγονία και διάλυση έχουν κι αυτές τα στάδιά τους, που τα βιώνουμε σαν καθημερινές αντιφάσεις της αριστοτέλειας αδράνειάς μας. Δεν μιλάω  γι αυτούς που ψάχνουν τις αντιφάσεις των άλλων για να τους ερωτήσουν αν είναι ζωντανοί ή πεθαμένοι, αλλά γι αυτούς που η αντίφαση είναι η πολυτελής ζωή τους στην αναζήτηση της υπεραπόλαυσης. Ο καθένας έχει στη ζωή του το ποσοστό της τρέλας που του ανήκει κατα των αριθμό των ερωτημάτων του.