Παρασκευή 29 Μαΐου 2015

Όταν σε παίρνουν χαμπάρι ότι είσαι γραφικός

Εξάλλου, όπως ξέρετε, τα θέματα των επιρροών, της λογοκλοπής κλπ., ιδίως νέων δημιουργών, διυλίζονται μέσα στους έλικες των σκοτεινών εγκεφαλικών διαδρομών του κάθε συγγραφέα και σπανίως αποτελούν προϊόντα εσκεμμένης ή κακόβουλης ενέργειας.
Δημήτρης Καλοκύρης

Δευτέρα 25 Μαΐου 2015

Τάσος Καπερνάρος, ένα ποίημα


Άρθρο 385

ΠΟΙΝΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ

 385.- ΕΚΒΙΑΣΗ.
1. Όποιος εκτός από τις περιπτώσεις, του άρθρου 380, με σκοπό να αποκομίσει ο ίδιος ή άλλος παράνομο περιουσιακό όφελος, εξαναγκάζει κάποιον με βία ή με απειλή σε πράξη, παράλειψη ή ανοχή από την οποία επέρχεται ζημία στην περιουσία του εξαναγκαζομένου ή άλλου τιμωρείται:
α) σύμφωνα με όσα ορίζονται στο άρθρο 380, παραγρ. 1 και 2, αν η πράξη τελέστηκε με σωματική βία εναντίον προσώπου ή με απειλές ενωμένες με επικείμενο κίνδυνο σώματος ή ζωής,
β) αν ο υπαίτιος μεταχειρίστηκε βία ή απειλή βλάβης της επιχείρησης, του επαγγέλματος, του λειτουργήματός του, ή άλλης δραστηριότητας που ασκεί ο εξαναγκαζόμενος ή άλλος ή προσφέρθηκε να παρέχει ή παρέχει προστασία για την αποτροπή πρόκλησης τέτοιας βλάβης από τρίτον τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον δύο ετών και δεν επιτρέπεται μετατροπή ή αναστολή της ποινής. Αν τις παραπάνω πράξεις τέλεσε πρόσωπο που διαπράττει τέτοιες πράξεις κατά συνήθεια ή κατ' επάγγελμα τιμωρείται με κάθειρξη μέχρι δέκα ετών
γ) σε κάθε άλλη περίπτωση τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών.
 
2. Οι διατάξεις του άρθρου 72 για το κατάστημα εργασίας εφαρμόζονται και εδώ.

Κάτω από όλα

Κάτω από όλα εκείνη η άστεγη, σταλμένη από το Κουτσό, πήρε το μικρόφωνο κι είπε Καβάφη, οι στίχοι μου διέφυγαν, έλεγε κάτι που τελείωνε με τη λέξη "άλλους", εκείνη η άστεγη, την ποίηση θα την κρίνουν αυτοί που την έχουνε ανάγκη, όχι αυτοί που τη γράφουν.

Κυριακή 24 Μαΐου 2015

Αναγκαιότης

Άμα έχεις να κάνεις με σκατά, το ζήτημα είναι να σκατώνεσαι στο αναγκαίο.

Φάκελος Λογοκλοπή, οι πληροφορίες που λείπουν

Ο κος Κουτσορέλης, όψιμος ερευνητής του θέματος στο περιοδικό Νέο Πλανόδιο, εκτελεί διατεταγμένη υπηρεσία. Χορηγός των πληροφοριών του είναι ο Γιάννης Πατίλης, που θέλει κατά τα ειωθότα, να δώσει μιαν αίσθηση αντικειμενικότητας, και κυρίως να κρυφτεί από τις ερωτήσεις που θα ακολουθήσουν εδώ. Δεν μπορούμε να του αρνηθούμε να το κάνει, διότι με κάποιο τρόπο έχει γελοιοποιηθεί από τον Χάρη Βλαβιανό. Το ίδιο έχει γελοιοποιηθεί και απατηθεί ο κος Χάρης Βρόντος, που βρέθηκε εν αγνοία του, να κάνει όπερα με κείμενο προϊόντα λογοκολπής.
Ο κος Πατίλης είχε στενότατες σχέσεις με τον κο Βλαβιανό, όχι μόνο γιατί ο πρώτος ήταν κουμπάρος που στεφάνωσε τον δεύτερο, αλλά και από το γεγονός ότι ο Χάρη Βλαβιανός, δεν ήταν μόνο εκδότης του περιοδικού Ποίηση, αλλά και γενικός σύμβουλος των εκδόσεων Νεφέλη. Προσέφερε λοιπόν και εκδοτικές εξυπηρετήσεις στον κο Πατίλη στο περιοδικό του και στην οικογένειά του. Η πρώην σύζυγος του κου Πατίλη Έλσα Λιαροπούλου και η νυν ( σύζυγος, σύντροφος, αγνοώ) Ηρώ Νικοπούλου, έχουν εκδόσει βιβλία τους στις εκδόσεις Νεφέλη. Επίσης στις ίδιες εκδόσεις έχουν εκδοθεί τα άπαντα του Τάκη Παυλοστάθη, ποιητή και παιδικού φίλου του Γιάννη Πατίλη. Από προσωπική μαρτυρία η Έλσα Λιαροπούλου, έκανε διορθώσεις στον ίδιο εκδοτικό οίκο. Και όλα αυτά, όχι τυχαία, αλλά στα φυσικά πλαίσια διαπροσωπικών και στενών σχέσεων με το Χάρη Βλαβιανό. Πιθανόν να υπάρχουν κι άλλες εξυπηρετήσεις.
Όταν ξέσπασε το σκάνδαλο της λογοκλοπής και ακολούθησαν ενθεν και ένθεν επιστολές και διευκρινήσεις, η σιωπή του περιοδικού Πλανόδιον, που για χρόνια υπήρξε ευαίσθητο στο να στηλιτεύει ηθικά περιστατικά στη λογοτεχνία μας, υπήρξε παροιμιώδης. Σιωπή σημαίνουσα, που βεβαίως εξηγείται από όσα ανέφερα πιο πάνω.
Το περιοδικό Πλανόδιο βρέθηκε στο κέντρο του μεγαλύτερου σκανδάλου λογοκλοπής τα τελευταία χρόνια στη λογοτεχνία μας. Στον κρίσιμο χρόνο το Πλανόδιο δεν μπορούσε να αντιδράσει γιατί ο καθένας θα μπορούσε να γελάσει με το πάθημά του. να συνδέεται ευθέως και με δεσμούς ισχυρούς με το κατηγορούμενο ως λογοκλόπο.
Ο κος Πατίλης, σωστά λειτουργώντας, άφησε το χρόνο να περάσει, καταπίνοντας και τις δικές μου αιτιάσεις για τη σημαίνουσα σιωπή του.
Μέσα σε αυτές τις αντιφάσεις ήταν υποχρεωμένος να επανέλθει για να μπαλώσει το γεγονός της τότε σιωπής του. Και επανήλθε, ορθά, περισώζοντας τα προσχήματα, καθώς ο χρόνος του έχει επιτρέψει να απεμπλακεί από τον ζωτικό και βιοτικό εναγκαλισμό αυτού που τώρα κατηγορεί. Δεν το άφησε αναπάντητο και κάλυψε κάπως και τη γελοιοποίηση. Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να γνωρίζουμε το ηθικό ποιόν όσων συγχρωτιζόμαστε, ας είναι και σε βάθος, αλλά οι συνέπειες έστω και άθελά μας ακολουθούν. Διότι μη φανταστεί κανείς ότι ο κος Πατίλης δεν είχε προειδοποιηθεί και από ανθρώπους και από σημεία για τα συμβάντα. Δικαιολογημένα ο άνθρωπος δεν πίστευε ότι θα πάρουν τέτοια έκταση.
Τώρα, αυτό το ύφος πιονιέρου και οιωνεί εισαγγελέως του κου Κουτσουρέλη σχετικά με την υπόθεση, είναι η δική του προσπάθεια να αποκομίσει υπεραξία δημοσιότητος, όσο κι αν σε όσους ξέρουμε σε βάθος την υπόθεση είναι το κερασάκι στην τούρτα της γελοιοποίησης.
Ο Χάρης Βλαβιανός έδωσε χρόνια πριν την ενασχόληση του Νέου Πλανοδίου γράμμα στον τύπο με μιαν εξήγηση, και εν πάσει περιπτώσει το πράγμα έχει καταγραφεί στην Ιστορία της Λογοτεχνίας, και πιστεύω ότι ο Βλαβιανός αντιμετωπίζει, αν όχι τις συνέπειες που θέλουμε εμείς και η ηθική μας, τις συνέπειες που έχει η ηθική της αγοράς, όποια και να είναι αυτή.
Προσωπικά για να μην κουράζομαι, περιμένω τον οποιονδήποτε θα προσθέσει υλικό για να δώσω και την δική μου απάντηση, που πιθανότατα τα στοιχεία της, λόγω της γελοιοποίησης που περιέχουν, να παραλειφθούν.
Εκείνο που νομίζω είναι ότι θα είναι καλό, η πλευρά του Νέου Πλανοδίου, επειδή άθελά της έχει λερωμένη, που λέει ο λόγος, τη φωλιά της περισσότερο από τον καθένα που ασχολήθηκε μ' αυτό το θέμα,να το θεωρήσει λήξαν.
Η περίπτωση του Χάρη Βλαβιανού, ξεπερνάει τα όρια της λογοκλοπής. Πρόκειται για ψυχολογική στάση ενός ανθρώπου που διαρκώς μιλάει με παραπομπές. και αυτό νομίζω ξεφεύγει των αρμοδιοτήτων της λογοτεχνίας.
Η ποδοσφαιρική αντίληψη με την οποία ο κος Κουτσουρέλης θέλει να επιβάλει στο θέμα, συγχωρητέα μεν λόγω του λαγού που πιστεύει ότι πρώτος και μόνος ανακάλυψε, αστεία δε όταν ληφθεί υπόψιν ότι τα καινά του δαιμόνια είναι κοινός τόπος για τον οποίο η κοινωνία αποφάσισε ηπιότερα.
Ας φροντίσει ως Νέο Πλανόδιο, να προσέχει τους συνεργάτες αξιοποιώντας την πείρα του παλαιού Πλανοδίου.

Υ.Γ. Η στοιχειώδης ευπρέπεια λέει ότι πρέπει να φροντίσουμε οι πρώην κουμπάροι να έχουν μια σχέση ήπια συν τω χρόνω, κι όχι να τους κάνουμε δια βίου εχθρούς.

Παρασκευή 22 Μαΐου 2015

Ευχαριστίες

Σήμερα, μια επίθεση που μου έγινε, δι' αγωγών και δικαστικού αγώνος, με σκοπό όχι μόνο τη φίμωσή μου, όχι μόνο την απόπειρα λογοκρισίας ποιήματος μου, αλλά και την ηθική και υλική εξόντωσή μου έλαβε κατά το ένα μέρος τέλος. Θέλω να ευχαριστήσω δημόσια το Νίκο Μητρογιαννόπουλο, το Σπύρο Αραβανή, το Βάσσο Γεώργα και το Βάϊο Νικιώτη που μου έδειξαν τι σημαίνει φιλία και σχέση. Επίσης τους χρηματοδότες της αξιοπρέπειάς μου. Αυτοί ξέρουν. Το βιβλίο αυτής της περιπέτειας ίσως αργήσει λίγο αλλά θα έρθει.

Πέμπτη 21 Μαΐου 2015

Νό κόμεντς

Για ανθρώπους που κινούν δικαστικούς αγώνες
υπό όρους κοινωνικής κατωτερότητας, δικής τους,
δεν υπάρχει συζήτηση.

Ηρώ Νικοπούλου


Φίλη μου.

Έλσα Λιαροπούλου


Φίλη μου, ειδικός σε θέματα βίας στο διαδίκτυο.

Φίλοι μου


Μαρώ Τριανταφύλλου


Φίλη μου

Τετάρτη 20 Μαΐου 2015

Θαλάσσια Μπάνια


Διαστροφή


Κι εσύ να χαίρεσαι που θα μπορείς να γράψεις για το Γαλάτη
όπως μόνο εσύ μπορείς, πέρα και πάνω απ' όλα έχουν συμβεί.
Αν αυτό δεν είναι διαστροφή, που λέει ο λόγος, τι είναι;

ΒΙΒΛΙΟΡΑΦΕΙΟ, μια εκπομπή του Ηλία Μέλιου


Στο διαδικτυακό ρ/σ www.portokaliradio.gr ►►►►► ο ποιητής Βασίλης Λαλιώτης την Τετάρτη 20 Μαΐου 2015 στις 4-5 μ.μ.
στο ΒΙΒΛΙΟΡΑΦΕΙΟ, μια εκπομπή του Ηλία Μέλιου για τα βιβλία και τους αναγνώστες
Ο Βασίλης Λαλιώτης, ποιητής, κριτικός, δοκιμιογράφος, μεταφραστής και δάσκαλος των ισπανικών, γεννήθηκε στην Αμαλιάδα το 1959. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στην Αθήνα και ισπανικά στη Σαλαμάνκα. Έχει συνεργαστεί και συνεργάζεται με λογοτεχνικά περιοδικά, έντυπα και διαδικτυακά. Είναι υπεύθυνος των εκδόσεων «Ενδυμίων» και παραγωγός στο διαδικτυακό ρ/σ Clipart Radio.
Έργα του: «Η μαθητεία της πλοκής» (1985), «Το τραγούδι της επιστροφής» (1989), «Η ζωοφόρος» (1994), «Το ένδοξο πένθος» (1997), «Πρόσωπο και είδωλο του Γ. Θέμελη» (1999), «Η μνηστή της Κορίνθου» (2008), «Poste Restante» (2011), «Μάσενκα» (2012).
Έχει μεταφράσει έργα των Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, Πάμπλο Νερούδα, Αντόνιο Πόρτσια, Μιγκέλ Ερνάντεθ, Λουίς Μπουνιουέλ, Ραμόν Γκόμεθ ντε λα Σέρνα, Αλεχάντρα Πισαρνίκ, Χούλιο Κορτάσαρ, Νικολάς Γκιγιέν, Χουάν Ραμόν Χιμένεθ, κ.ά.

Τρίτη 19 Μαΐου 2015

Όμφακες


Την έκφραση «που λέει ο λόγος» την παρεμβάλλουμε στην ομιλία μας για να μετριάσουμε μια υπερβολή που είπαμε, για να προειδοποιήσουμε τον συνομιλητή μας να μην πάρει τα λεγόμενά μας τοις μετρητοίς αλλά ως σχήμα λόγου. «Όταν αρχίζει να ροχαλίζει, μου έρχεται να τον σκοτώσω, που λέει ο λόγος». Δεν θα τον σκοτώσει, ας κοιμάται ήσυχος (αλλά, ει δυνατόν, ήσυχα) ο λεγάμενος. Συχνά, τη χρησιμοποιούμε ύστερα από μια παροιμιακή έκφραση, δηλώνοντας ότι δεν πρέπει να εκληφθεί κυριολεκτικά η έκφραση.
Αυτά ο Σαραντάκος

Δευτέρα 18 Μαΐου 2015

Ακαριαίο

Οι λέξεις είναι γκόμενες.

Λαγικά

Δεν ξέρω αν είναι σταλινική πρακτική να αρνείσαι το πασιφανές, αλλά συνηθίζεται στη λογοτεχνία. Η μία κάνει παστίς της Βακαλό, αλλά είναι το μόνο που δεν αναφέρεται. Ο Μαρωνίτης κάποτε πάλευε δυο ώρες να μην αναφέρει το όνομα του Μπέκετ μιλώντας για το Χειμωνά... Στα πλαίσια αυτά ο κος Κώστας Βούλγαρης, αφού μετά μια δεκαετία επληροφορήθη την έννοια της λέξης παστίς, ανακάλυψε πως το μεγαλύτερο μέρος του κόρπους του ποιητικού έργου του Λάγιου δεν είναι παστίς. Σας γελούν τα μάτια σας.
Ε, αφού δεν είναι κε Βούλγαρη, δεν είναι, και εσχάτως είδα πολλούς ιπταμένους γαϊδάρους στην Αρκαδία. ( Ο ίδιος βέβαια χωρίς να το καταλάβει, συσχετίζοντας Λάγιο και Σολωμό με άλλες αμετροέπειες, ως το συνηθά, έφτασε κοντά στο να καταλάβει ότι το αποστρογγυλεμένο έργο του Λάγιου περιέχει μιμητικές μεταθέσεις ως αδρανή υλικά και φραγμέντα πρωτότυπα, γεγονός που φαίνεται και από τις παραθέσεις ποιημάτων του.
Αν εξαιρέσεις δυο μπαλάντες κι ένα σονέτο οι αναγνώστες δεν βρίσκουν να κάνουν παραπομπές. Μια σοβαρή φιλολογία αντί να προσπαθεί να μας τυφλώσει με τις εμμονές της, καλό θα ήταν να αρχίσει να απομονώνει τα ζωτικά φραγμέντα της ποίησης του Λάγιου και να τα κάνει μιαν ανθολογία, όπως ο Χριστιανόπουλος έκανε τους δεκαπεντασύλλαβους του Σολωμού. Αλλά αυτά για να τα πιάσει ο κος Βούλγαρης θέλει μια τριακονταετία, οπότε είναι αμφίβολο αν θα ζούμε.)

Το Τελευταίο Ποίημα του Βαρβέρη

Αρχίζει στάση Περισσός, και κατεβαίνεις
αριστερά μάντρα ωραία με γραφίτες
και πίσω βράδυ πλήθος καντηλάκια
πάει σαν κουτσός τακούνια το βαγόνι
και σου έρχεται έτσι ανάποδα κι ωραία
και χρονομετρημένο πέντε δεύτερα...
- Γειά σου Γιαννάκη ζει η γενιά του εβδομήντα;

Πέφτει μια στάχτη ανάμεσα στα φρύδια
σταθμός Άνω Πατήσια ματαιότητος
το τελευταίο ποίημα του Βαρβέρη.

Παρασκευή 15 Μαΐου 2015

Της Πύλης Εξοδούχων

από βιολοντσελάκι άλλο τίποτα, αλλά πρόσεχε γιατί είναι κατασκευή, το εγώ είναι το πρώτο πρόσωπο του ρήματος, δεν είμαι εγώ, κανείς, μια άδεια θέση κατά το λάθος του να δικαιωθεί ο καθένας, μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου εδώ όλα τα λάθη αναγνωρίζονται, ας πούμε μηδέν τίποτα με τις αγάπες να μετράς αυτό που δεν σε αγάπησε, τι ωραίο τέσσερα βιβλία λάθος, κανείς, τότε σε ποιόν μιλούσες, τενεκεδάκια ντοματόσουπας με χωρίς πάτο, φάγανε λεξούλες, μην ενοχλείς αυτόν που δεν σ' αγάπησε, υπάρχει κάτι ήπιο γεμάτο χρόνο και διάψευση, η γυρισμένη πλάτη δεν απαντάει, δεν έχει και δεν απαντάει, δεν λυγίζει, δεν κάνει το τζάμι της δάκρυ, δαγκώνει ένα καθρέφτη και πάει στη μοίρα της, κανείς, γέμισε ο κόσμος άπονα μάτια διακείμενο, πιάνω για λίγο αυτό το εγώ, το πρώτο πρόσωπο του ρήματος, ρολάκι, περάστε κόσμε, το πρώτο πρόσωπο του ρήματος ισχυρίζεται ότι πονάει, κανείς, δεν πονάει και να μπορεί να γράφει ότι πονάει, ο πόνος είναι εκτός γραφής, η λέξη πόνος θέλει και δεν θέλει τον πόνο μας, δώσε πόνο μαλάκα, απότυχε καλύτερα, κανείς, κατάλαβες κανείς, κανείς δεν πήρε τα λόγια των ποιημάτων από όσους ήθελες, αμεταποίητος, ματαιότητα ταγισμένη λόγια, όποιος πάει στη γωνία του να πεθάνει, να πεθάνει, κανείς, αυτοδίδακτε πότε να ζήσεις πότε να μάθεις, η ζωή είναι μία και κάθε αλήθεια της κοστίζει από έναν, κανείς, πάμε κάπου που δεν έχει λέξεις

Υπογλώσσιο

Φεύγεις από τα ελληνικά όπως ο κανείς που έπαθε πονόδοντο στη Βαλένθια κι άφησε το βαπόρι κι έμεινε στο Εμπορειό, που το ακούει τώρα σαν Αμπούριας, να μιλάει μόνο ισπανικά και τα ελληνικά απομέσα του και το μάνα του γίνεται μάδρε και είναι άλλο. Μόνο ανάμεσα σε δυο γλώσσες είσαι ελεύθερος πατρίδος σε ένα χώρο κενό να καταλαβαίνεις τον Μπέκετ με τόσο προς μετάφρασιν μέσα σου ένθεν και ένθεν βραδύγλωσσος, έχοντας μεταφράσει Λόρκα στα Ελληνικά και Καβάφη στα Ισπανικά για να ανοίξεις αυτό το πουθενά που κάνει πιο ευθύ το θάνατο. Πως να πεθάνει κάποιος άραγε Ελληνικά ή Ισπανικά; Θα δείξει η γλώσσα του πόνου. Ω μητέρα σταθερή παρηγόρησις, κονσουέλο εστάμπλε, φλόρες παρά λος μουέρτος κε Λαρυέλ. Δεν υπάρχει τονική, τα μέρη του πίνακα φεύγουν άτακτα εκτός κάδρου, οι λέξεις εκτός προτάσεως... ό, τι εμπιέθα εν εσπανιόλ τελειώνει ελληνικά και τούμπαλιν ή βίθε βέρσα. Μεταποιείς ελληνικό θάνατο ισπανικό έρωτα πάμε πάλι. Πουές ότρα βεθ. Το τρένο που κατεβάζει από Σαλονίκη έχει τελευταίο σταθμό Σεβίλλη ή Βαρκελώνη από σεβασμό στον κοινό παράλληλο, σε κυνηγούν ελληνικές λέξεις σε ισπανικό όνειρο, ντεσπιέρτατε, πως το λένε... ξύπνα, πρέπει να διαλέξεις μια γλώσσα για να πεθάνεις, έτσι ανάμεσα δεν έχεις όνομα. Διστάζεις στη λέξη για τον πόνο, τον έρωτα, την αγάπη κι έτσι η δεν πονάς ή πονάς διπλά που είναι το ίδιο. Δεν έχει ποίημα δι εσέ δεν έχει οδό.

Πέμπτη 14 Μαΐου 2015

Ρεζουμέ

Παίξτε και βλέπουμε.

Προς Χάρη Βρόντο

Όταν πριν πολλά χρόνια εξέφρασα εις εκκλησίδιον μετά καφενείου της Πλατείας Κλαυθμώνος, πάλαι ποτέ τόπος συναθροίσεως των φίλων του λησμονημένου Σωτήρη Σκίππη και του περιοδικού Πλανόδιον ( τυχαίο; ) τις αμφιβολίες μου για την αυθεντικότητα του ποιητικού εγχειρήματος του Χάρη Β, ο κος Βρόντος ( ωραίο όνομα για μουσικό!) με καταβρόντισε ότι ζηλεύω και επιβουλεύομαι την δόξαν του Χάρη Β. Τώρα αρθρογραφεί εις τον Νέον Πλανόδιον, με νέον μένος και νέαν γνώμην με νέαν αφέλειαν ότι υπήρξε θύμα καθώς έκανε όπερα με λιμπρέτο το πλέον κατηγορούμενο κείμενο του Χάρη Β για λογοκλοπή. Νέος στην εξαπάτηση, νέος στο φρόνημα, νέος στις προειδοποιήσεις, νέος στην οργή, ως εάν κανείς να μην τον είχε προειδοποιήσει και μάλιστα εγκαίρως. Γι αυτό και ως απάντησιν δια τις τότε απαντήσεις του έχω να γράψω εις δεύτερον πρόσωπον το εξής: Αφού βρε Χαρούλη μου Βρόντε δεν ήξερες και δεν είχες κριτήριο όταν σε προειδοποιούσα, γιατί δεν καθόσουν καλύτερα να πουλάς λεκάνες και πλακάκια όπως χρόνια έκανες; Τι τις ήθελες τις Όπερες, μου λες; Και τώρα διαμαρτύρεσαι. Στο βιβλίο για το Χάρη Β και τις λογοκλοπές που θα γράψω όταν έλθει η ώρα θα ανοίγω τα λογοτεχνικά ευρήματα προς το φαινόμενο, άξιο ψυχολογικής μελέτης, ενός ανθρώπου που μιλάει μονάχα με τσιτάτα για το κάθε τι και μάλιστα χρησιμοποιεί δυο τη φορά σε μερικές περιπτώσεις, το λεγόμενο τσιτάτο κόντρα. Φαινόμενο που περισσότερο κρυμμένο συνοδεύει γνωστό ρακοσυλλέκτη φράσεων εγκρίτου λογοτεχνικού περιοδικού.

Τετάρτη 6 Μαΐου 2015

Ραβασάκι

Είναι δικαίωμά σας να ψάχνετε πληροφόρηση
είναι δικαίωμά μου να μη σας τη δίνω.
Είναι δικαίωμά σας να παίζετε με την ελπίδα
για να αδυνατίσετε τα συναισθήματα της μάχης
είναι δικαίωμά μου να μην ελπίζω σε τίποτα.
Είναι δικαίωμά σας να πληρώνετε από ένα
είναι άνεσή μου να πληρώνω από δύο.
Μην έχετε καμιάν αμφιβολία ότι θα πληρωθούμε
όλοι όπως αξίζει στον καθένα.