Είπαμε πως δεν θα βαρυγκομίσουμε
ό,τι κι αν συμβεί γιατί αυτό που ζούμε
και μας έστειλε σαν κάτι ανθάκια κίτρινα
υπήρξαμε και υπάρχουμε μέσα στον κόσμο,
μα ακόμα κι αν θα σου ανεβαίνει ένα δάκρυ
καθώς σου λένε οι άλλοι πόσο σ' αγαπώ
ή καθώς διαβάζεις αυτό που πάει προς ποίημα
η ώρα είναι τώρα και η ώρα είναι πάντα
για να σου πω έτσι απλά και καθαρά
πως όποιος φύγει πρώτος , έφυγε
μα όσο έχω μάτια να σε βλέπω και αφή
ν΄ αγγίζω έτσι και χωρίς σκοπό τα χέρια σου
θα είμαι δίπλα σου ως το τέλος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου