Δεν εγείρεται συναίσθημα απωλείας εκεί όπου δεν υπάρχει απώλεια. Απλώς όποιος βλέπει απώλεια τη βλέπει κατά το μέτρο της εξάρτησής του από τη χυδαιότητα της τρέχουσας δημοσιότητας. και μάλιστα χυδαιότητα άπραγη γιατί δεν κυρώνει. Έτσι ενώ εσύ καλοαγαπημένος κι εύχαρις απολαμβάνεις τη ζωή του συγγραφέα που επικοινωνεί οριζοντίως με τα πρόσωπα του θαυμασμού του εν ζωή, διάγοντας βίον λεκτόσπαρτον, ανέφελον και επιθυμητικόν, οι εξαρτημένοι της δημοσιότητας, ανησυχούν μην και αντιστέκεσαι σ' αυτό που τους συντρίβει. Θα δώσω το ένος λεπτού σιγή για τους αναγκεμένους και τους άρρωστους από δημοσιότητα και θα επιστρέψω εκεί όπου υπάρχει ευρυχωρία για σχέδια ατραυμάτιστα από επιθυμίες χθαμαλές και απελπισίες δικαίωσης. Διότι και το κείμενο αυτό αποτελεί δικαίωση της πρόθεσης της γραφής του. Ας το επαναλάβουμε λοιπόν: Δεν εγείρεται συναίσθημα απωλείας εκεί όπου δεν υπάρχει απώλεια... Λυπάμαι αν θα έπρεπε να υπάρχει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου