Όταν στο βάλτο της Κλαυθμώνος του έλεγα για συγκεκριμένο ποιητή τις αμφιβολίες μου, με καταβρόντηξε με βροντές, ότι τον ζήλευα, κι όχι ότι η πουτάνα η δημοσιότητα τον είχε κάνει τυφλό. Όταν ανέβηκε η ψείρα στο γιακά και το κύκλωμα της μνησικακίας εν Ελλάδι ήθελε να αποσβέσει τη συνενοχή της κουμπαριάς του και τις εξυπηρετήσεις από τον συγκεκριμένο, ο βροντώδης τύπος, αφελώς αναρωτιόταν αν είχε μελοποιήσει Έλληνα ποιητή ή λογοκλοπή Αγγλίδας ποιητρίας. Λες και κανείς δεν τον είχε προειδοποιήσει. Είθισται οι παλιοί εξωκοινοβουλευτικοί της αριστεράς να έχουν όλα τα βροντώδη χαρίσματα του σταλινισμού και κυρίως τη δυσκολία ανάληψης ευθυνών για τα λεγόμενα και τα πεπραγμένα τους. Τα βρόντηξα κι εγώ και από το συγκεκριμένο, ως μη σοβαρό και ευκόλως υποκύπτοντα στα γυαλιστερά του παρόντος, δεν θέλω να ακούσω και να διαβάσω τίποτα. Το πάθημά του μου φέρνει γέλιο, πως το λένε... βροντώδες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου