Καταλαβαίνω τον Κώστα Κουτσουρέλη, μόνο που θα πρέπει να καταλάβει ότι μπορείς να μην περιαυτολογείς αλλά να ψυχαναλύεσαι. Ο συγκεκριμένος δεν φαίνεται να έχει σθένος να χειρίζεται τις ήττες. Το Νέον Πλανόδιον έχει κλείσει από καιρό στη χάρτινη μορφή του, αλλά δεν το παραδέχεται για να μη δεχτεί τις συνέπειες. Παίζει την ποιητική του συλλογή ο Κρέων επί του Πλανοδίου. Η παρακολούθηση της εκκρεμούς δίκης σταμάτησε γιατί οι φίλοι του ηττήθηκαν, αλλά πάλι δεν έβγαλε κιχ. Το ίδιο και για την αποτυχημένη του συλλογή που ανέφερα παραπάνω.
Ο χρόνος είναι αμείλικτος και η ήττα του χρόνου δεν μπορεί να αποσιωπηθεί. Ο Κουτσουρέλης θέλει να διακριθεί, αλλά δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο της ακαδημαϊκής καριέρας στην ποίηση. Παραμένει ο ποιητής του ενός σονέτου και επέρχεται ήττα που δεν θα μπορεί να αποσιωπήσει. Μετατρέπει τους αναγνώστες σε «όχλο» κατά το πουτάνα είναι αυτή που δεν θέλει εμάς, γιατί του λείπει το ταλέντο για να γράψει σε διπλό κλειδί. Βιβλιακός και λόγιος έχει μονάχα τη συνείδηση του αριστουργήματος που δεν μπορεί να παράγει. Και πενθεί από άρθρου εις άρθρον.
Η ποίηση όμως δεν είναι εξουσία αιθούσης , δεν έχει χωροφύλακα για να βάλει κάτω τον αναγνώστη να σε αγαπήσει. Πράγμα που με το οποίο ο Κουτσουρέλης φλερτάρει ακατάσχετα. Προσωπικά δεν με έχει πείσει . Μπορεί να γοητεύει ανθρώπους που δεν ξέρουν μια ξένη γλώσσα και ονειρεύονται πανεπιστημιακά εχέγγυα, αλλά όχι εμένα που αυτά τα θεωρώ ελαττώματα για έναν ποιητή.
Υ.Γ Ο καιρός θα δείξει. Όπως έδειξε και με το Βλαβιανό και το Βρόντο. Το γράφω εδώ για να μην νομίζουν μερικοί μερικοί ότι τους πείθουν όλους. Το κυκλωματάκι τους και αν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου