Μια ωραία ατμόσφαιρα

Μπορεί να προσπαθήσατε να κάνετε τη λογοτεχνία σαν προεκλογικό αγώνα στο κωλοχώρι σας , αλλά η εποχή έχει παρέλθει. Εσείς θα τρέχετε πάνω κάτω τη Σόλωνος και τα περίχωρα με την έγνοια να πιάνετε έναν έναν για να κάνετε τους θιγμένους ψυχασθενείς, κι εγώ θα είμαι εδώ, χαλαρός, ευάερος, ευήλιος, και θα ζω όχι σαν ερημίτης (ψυχίατρε να δε δει γιατρός), αλλά σαν μεγάλος συγγραφέας στην Κηφισιά, ήτοι χωρίς καμιά υποχρέωση να σας συγχρωτιστώ και να βλέπω τις μίζερες φάτσες σας.
Και θα σας γράφω όποτε θέλω και την οξύτητα τους ύφους θα τη δίνετε εσείς, με το πόσο επιχειρείτε να ξεγελάστε με μηχανισμούς δημοσιότητας την κοινή γνώμη. Θα σας τα βάλω σιγά σιγά και στο βιογραφικό σας στη βικιπαίδεια και θα σας έρχεται κόλπος, εσείς οι τοξικομανείς της λογοκρισίας, που δε θα μπορείτε να τα σβήσετε.
Οπότε νομίζω πως καλό είναι να συνηθίζετε.
Ξέρουμε κι εγώ κι εσείς ποιος έχει σύμπλεγμα κατωτερότητας και εναντίον ποιού. Ουρλιάζετε κατά καιρούς, αλλά θυμηθείτε ότι είστε μια μικρή υπόθεση χρόνου για μένα.
Υπάρχει τίποτα που να σας είπα ως σήμερα, υπάρχει κάτι που να είπα για τα γραφτά σας και να μην έχει κυρωθεί από τον ως τώρα χρόνο;

Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα. Μου χρειάζεστε για να ρίχνω συμβολικές φάπες όποτε μου κάνει όρεξη. Και θα σας περιποιηθώ και τη μέρα της κηδείας σας όσοι ψοφήσετε πριν από μένα. Ότι θα τα κάνω βιβλίο είναι το λιγότερο.
Αυτά πουλακίδες μου.

Υ.Γ. θα σας τα μεταφέρει και σύντομα ο παρανόικ μαθητής του προέδρου Σρεμπέρ, που έχει συμπαντική αποστολή και τον διαπερνούν ακτίνες του ήλιου από τα οπίσθια.