Ο Αντώνης Ψάλτης, ξέρει ποιος που και πότε έβγαλε ή σχεδιάζει να βγάλει βιβλίο. Είναι ένας ηδονοβλεψίας της ποιήσεως των άλλων. Αν ήταν μεγάλο ταλέντο θα επιχειρούσε να αφομοιώσει έργω τα προϊόντα των ηδονοβλεπτικών του εξορμήσεων, αλλά τι ταλέντο να έχει κάποιος που γράφει:
Κλειστοί διαβήτες
α'με αποστάξεις οινόβρεχτης νυχτωσύνης
μετρώ του σύμπαντου τις υποσημειώσεις
Έτσι μαθηματικά, αφού τα έσκασε σε δυο εκδότες για να αγοράσει πρεστίζ και αφού ο χρόνος της ρεμπωϊκής οινοφλυγίας του βίου τον άφησε πίσω, αρχίζει να το παραδέχεται στην τελευταία συλλογή του πως απέτυχε. Κι αυτό για μας που τον ξέρουμε δεν είναι πόζα. Είναι ένας έσχατος ηρωϊσμός του μπανιστηριτζή που από τσογλάνι που ήταν βλέπει τώρα αμείλικτα τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού και του τηλεφώνου να του έρχονται, νεότερα κωλόπαιδα επιχειρούν τα ρεμπωϊκά άλματα, κοιτάει και λίγο το συκώτι και τις φάπες που έχει φάει από το σινάφι ως ποιητής και προσγειώνεται. Και οι θεωρίες περί γενιών επαναστάσεων και κοσμογονικών αλλαγών στην ποίηση γίνονται ψαθάκι και δε βαριέσαι στην Τρίγωνη Πλατεία στο διάλειμμα από κάποιο δικόγραφο. Τις αθλιότητες της συμπεριφοράς του ως υποσχόμενος ποιητής του τις χαρίζουμε. Μας αρκεί ότι θα θυμάται και επιβεβαιώνει τις μικρές μας προφητείες σε ανύποπτο χρόνο για το τέλος του.
Αντώνης Ψάλτης: Βασίλειο για ένα Μολύβι, Κέδρος, 2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου