Με βρίσκει ένας ρυθμός κι είναι εντεκάρι
με μέσα όλης της μέρας τα σφαγεία
που καταλήγουν σε μιαν ελεγεία
στίχων μ' όλης της κούρασης τη χάρη.
με μέσα όλης της μέρας τα σφαγεία
που καταλήγουν σε μιαν ελεγεία
στίχων μ' όλης της κούρασης τη χάρη.
Κακό που δεν λιγόστεψε στον κόσμο
κι ούτε απ'τα δάκρυα των παιδιών η λίμνη
ό, τι κι αν κρίνω πρώτα αυτό με κρίνει
και με πετάει πάλι σ' ένα δρόμο
που έχει μια σκέψη η κάθε στροφή του
κι έχει μια πράξη, μια μονάχα, μία
-άνθρωπος είσαι απ' την αδυναμία-
αυτό το λίγο που μπορώ, τροφή του.
Με τη σιωπή του βάρους της ημέρας
μισόν αιώνα και: όχι στο τέρας.
κι ούτε απ'τα δάκρυα των παιδιών η λίμνη
ό, τι κι αν κρίνω πρώτα αυτό με κρίνει
και με πετάει πάλι σ' ένα δρόμο
που έχει μια σκέψη η κάθε στροφή του
κι έχει μια πράξη, μια μονάχα, μία
-άνθρωπος είσαι απ' την αδυναμία-
αυτό το λίγο που μπορώ, τροφή του.
Με τη σιωπή του βάρους της ημέρας
μισόν αιώνα και: όχι στο τέρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου