Δεν είναι θλίψη, είναι σαν κάποιος που θέλω να 'ρθεί, κι ίσως όχι κάποιος, αλλά να παιχτούν αλλιώς κάποιες εκδοχές. Κι αν γράφω είναι κάποτε να τους αλλάξω το παρόν από το αγκάθι της ερμηνείας τους. Τι είναι νομίζεις και το ποίημα; Θλίψη από λεπτή βροχή πάνω σε τσίγκο που λέει πως θα πεθάνουμε. Αλλά αγαπημένοι. Τώρα το ξέρεις. Δεν είν' τα γεγονότα που πονάνε μα οι ερμηνείες τους. Κι ακόμα πως η απουσία σπάζει τα φράγματα των λέξεων και γεννάει ποιήματα. Μα κανείς δεν θέλει να γράφει μοιράζοντας αγάπη ανεκπλήρωτη στους άλλους. Οι βλαβερές συνέπειες της εκπτώσεως του συμβολικού. Ένα περίσσευμα καταραμένο από ζωή όγκος αμεταποίητος. Η λέξη ρόδο περιέχει όλα τα ρόδα αλλά δεν μυρίζει. Παναπεί από το βίο του ποιητή αναχωρείς πάντα και ποτέ δεν έρχεσαι. Τα υπόλοιπα είναι βαρβαρότης καλών προθέσεων για το απλό γεγονός ότι ο ποιητής είναι φυγάς αυτών που μόλις έγραψε. Δεν θα συμπέσει ποτέ εκεί που τον ψάχνεις. Κι αυτό που λες αγάπη είναι ένας τρόπος να τον κάνεις να σωπάσει. Αν κάτι είναι να διδάξει η ποίηση ας είναι η ευγένεια των αστερισμών που ξέρουν να κρατούν τις αποστάσεις. Γιατί έχουμε γίνει πια οι βάρβαροι της οικειότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου