Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2014

Αποχαιρετισμοί

Αντιπάταγα, σαν το πουλάρι στο κατώι, μα εκείνη ερχόταν με το λεμόνι να μου φτιάξει την καπέτα πριν με στείλει στην αγορά, και λίγο σάλιο της στα φρύδια, σαν να διόρθωνε ένα σίγμα στη λέξη ανταλλάσσω που μου ξέφυγε... Υπάρχουν τρυφερότητες που είναι πιο επώδυνες γι αυτούς που τις δίνουν από αυτούς που τις δέχονται και η Ελευθερία που σήμερα πήγαμε στα σαράντα της είχε αφήσει κάτι αποθέματα αγάπης στη μάνα στον πατέρα της καθώς έλεγαν ο σενιόρ Βασίλης κι ο σενιόρ Βασίλης, στην εκκλησία των Χριστουγέννων και του Πάσχα και των γάμων της εντέλει με το Χάρο, όπως ελέγαν οι παλαιοί. Η ώρα του έρωτα έχει περάσει. Η ώρα της φιλίας πέρασε. Όποιος λυπάται, λυπάται τον εαυτό του, κι εγώ έχω ένα γάμο ολόκληρο στα είκοσι τρία από λύπη. Να πεις η αγάπη είναι νησί που περιβρέχεται από λύπη για όλα αυτά που ποτέ δεν θ' αγαπήσουμε. Να πεις του αέρα ήταν όλα και λογοτεχνία είναι ένας τρόπος να καλείς αθώους να κλείσουν ανύποπτα αρχαίες πληγές. Μα κι όλας σε διέχισε η γλώσσα κι είναι δικός της ο τελικός λογαριασμός. Και τι είναι ο έρωτας σε τελευταία ανάλυση. Συνάντηση ενός βατράχου μ' ένα μπουκάλι μπύρας και παγάκια αυτοσυνείδησης μέσα στις αγορές. Ο σενιόρ Βασίλης πέτανε. Φτιάξτε του επιτέλους ένα τάφο που να μην ξερνάει σκουλήκια λέξεων και λίγη θάλασσα στο βλέμμα να σας φέρει τα καινούρια άγνωστά του όνειρά σας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου