Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2014

Κλινική περίπτωση

Εχτές με ρωτούσαν για μια δημοφιλή κυρία από αυτές που περιγελάμε λέγοντας πως κάνουν ποίηση της εμμηνόπαυσης, ή όπως είχαμε πει παλιότερα ποίηση του τύπου σερβιέτας και κρίνου. Δεν μπορώ να έχω κάτι προσωπικό μαζί της, μια χαρά πολιτεύεται σε μια σοβαρή δήθεν λογοτεχνία που έχει κατέβει στο επίπεδό της. Έχει και πολιτικό παράγοντα για προστάτη, οπότε και μέχρι κρατικό βραβείο τη βλέπω.  Αλλού είναι το θέμα μου. Δεν μπορώ να δεχτώ ως ποιήτρια κάποιαν που αγνοεί στοιχειωδώς ψυχολογία και που κατέρχεται στο ποίημα με την έκκληση που θα έκανε στον ψυχαναλυτή της αρχομένων συνεδριών για θεραπεία νευρώσεως. Που μοιάζει με ένα κατασκεύασμα κοινοτοπιών ελαφρών περιοδικών για μεσόκοπες κυρίες που ξερνάει το ψυχόδραμά της εν είδει ποιήματος. Η δημοτικότητα που απολαμβάνει είναι ακριβώς αυτό που μπορεί να καταλογιστεί εναντίον της. Πλανάρει πάνω σε επιστημονικοφανείς προλήψεις μετά λεκτικών ακροβατισμών, σε επιδείξεις φαντασίας που στο τρίτο ποίημα έχουν γίνει κοινότοπες καθώς εμμένουν στην ίδια συντακτική εκτύλιξη αλλάζοντας μονάχα λεκτικό. Κι είναι αυτή η παραψυχολογία που προσβάλει τη νοημοσύνη μας κυρίως καθώς αντί να αποκλίνει στα όρια μιας κεκαθαρμένης προσωπικής διαχείρησης του συναισθήματος, συγκλίνει στην αναυθεντικότητα και στην πλαστογραφία του συναισθήματος των πολλών. Αρθράκια περιοδικού ελαφρής ύλης ως ποιήματα που προσφέρονται στο γυναικείο κυρίως κοινό προς αναπλήρωση ψυχολογικών τραυμάτων και δικαίωση. Εκτός λογοτεχνίας εννοείται, το πιθανότερο είναι αυτή να γίνει καλά και να σωπάσει, αποτρελαίνοντας μερικές που εκτός από τις λέξεις της τη θέλουν για γκουρού της μιζέριας τους. Είναι αρκετά ευφυής να παρουσιάζει το κοινό βασανάκι ως ποίημα, αλλά είμαστε αρκετά ρεαλιστές ως ποιητές για να μην παρατηρήσουμε ότι το λεκτικό τυλίγει τρομακτικά πραγματολογικά προβλήματα μιας φτηνιάρικης αντίληψης του συναισθήματος και της ποιητικής του δράσης. Η μόνη χρησιμότητα που μπορεί να έχει λόγω της δημοφιλίας της είναι να αποκαλύπτει αναυθεντικούς αναγνώστες ποιήσεως που την ακολουθούν. Παρασυρμένη από λυρικές εκφράσεις κάποιες φορές αστοχεί στα όρια του γελοίου. Ως ευφυής κουλουροποιός συναισθήματος, μαζεύεται, τις κρύβει, αλλά είπαμε, η ψυχολογική πίεση προς ωραιοπαθείς και ελαφροϋπέρβαρες εκρήξεις είναι αχαλίνωτη όσο και η νεύρωση που τις τρέφει. Σε λίγο καιρό πιστεύω οι ψυχαναλυτές θα επιληφθούν του φαινομένου. Οι ντροπαλές Πλαθ και Πισαρνίκ θα βρουν το ορισμό του συνδρόμου τους και η ποίηση όπως πάντα θα είναι αλλού, μακριά από τις Αγίες Αθανασίες του Αιγάλεω της ποίησης.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου