Η Μπαλάντα της Ροής του χρόνου

Όποιος γελάει τώρα γελάει τελευταίος
με τον καθρέφτη του κυρίως όχι τους άλλους
ξέρει πως είναι του θανάτου κλέφτης
που με ανάσες πάντα δε θα τον νικάει
σ' ένα κρανίο ελπίζει άδειο και με χώρο
να χωρέσει τη φωλιά σε δυο πουλιά
να κελαηδούν στο χώμα που τον έχει φάει
γαμάς ή δε γαμάς φίλε μου, ο καιρός περνάει

Του είπαν πως θα πεθάνει κι όχι θα γεράσει
πως τα οστά του θα διαλυθούν σε πόνο