Ο εκδότης του δεν ήξερε καμιά ξένη γλώσσα. Αυτό είχε την καχυποψία σαν κυρίαρχο στυλ και ταυτόχρονα ως αναπλήρωση τα λογιστικά της τυπογραφίας. Το μεγαλύτερο κατόρθωμα, τα περιεχόμενα του Σημηριώτη. Επιστημολογία της θεωρίας της λογοτεχνίας της πλάκας. Ερασιτεχνισμός στην ανάγνωση και αυταρχισμός στις απόψεις για να καλύπτουν την αυθαιρεσία του γούστου που πρυτάνευε. Συνεργάτες εξωθεσμικοί, φιλόσοφοι που δεν είχαν περάσει από πανεπιστήμιο, κριτικοί γεμάτοι απωθημένα, κρυψίνοια στην αποδοχή φασιστική συμπεριφορά στις αρνήσεις. Γενικά ένα περιοδικό που χαρακτηριζόταν από το σύνδρομο του κομμένου ποδιού. Κανένας δεν καυχιέται που έχει δυο πόδια, αλλά ο κουτσός και σημαδεμένος όπως λέγανε παλιά έχει χαρακτήρα κακό. Κρυφτούλι με την εξουσία κυρίως για να μην αναληφθεί η ευθύνη της και να αποφεύγεται η λογική στις διαδικασίες. Σταθερή και μόνιμη καλλιέργεια και εκμετάλλευση των διαφωνιών των συνεργατών, υπήρξε περίοδος που είχε τρία μέτωπα ανοιχτά. Μιζέρια στις γενικότερες συμπεριφορές και υπερβολική ευθιξία. Αυτό που φιλοσοφικά χαρακτηρίζεται ως μνησικακία και ο συνακόλουθος μικροαστικός μηδενισμός παρέμειναν ως το τέλος τα κύρια χαρακτηριστικά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου