Ορφέως χαμηλά

Φορτηγά

Τόσα κιβώτια θα ξεφορτώσεις,
τόσο θα πληρώσεις, τόσα
θα σου σπρώξουνε στο χέρι, η μίζα σου.
Θα πας μετά να φας σάντουιτς φλογέρα
στην καντίνα Ο Μπέμπης
με λουκάνικο και αυγά ομελέτα
κι έπειτα βγαίνεις για ωτοστόπ
για να σε πάει κανένα τρίκυκλο
ως το σταθμό του ηλεκτρικού
εκεί όπου μηδέ ποιητής
μηδέ και δημοσιογράφος πέρασε
κι είσαι μονάχα δεκαοχτώ.

Νεοκλασικό

Μπήκες στο νεοκλασικό και σκάλιζες
κάτι μπουζί και ζάντες και παλιά
καρμπυρατέρ γιατί
το σπίτι με το φοίνικα
τέλειωσε σαν μηχανουργείο
κι είχε ένα γκρίζο ουρανό μολύβι
σημάδι ότι είσαι πια μακριά
χαμένος από κάθε σπίτι σου
με φορτηγά με μηχανές με ύπαρξη
με σώματα του μόχθου και του μηχανόλαδου
που δεν τους έρχονται οι λέξεις
ως το ποιητικόν της θλίψεως.

Άγιας Άννης

Η εξάτμιση διώχνει τα περιστέρια
και φυσάει μιαν αγριάδα του καπνού
στα σημαιάκια με τους Δικέφαλους Αητούς
άι Σμύρνη και άι Αϊβαλί
ψυχή μου πρόσφυγα ως διασταύρωση
με Πέτρου Ράλλη,
πετσί στο κάτουρο από παράνομα βυρσοδεψεία
κι εκείνος ο ένας
που μπορεί και να 'μαι εγώ
με μια βροχή σε σκουριασμένες λαμαρίνες
και πίσω ο αέρας και σηκώνοντας
χαρτιά σακούλες και παλιές εφημερίδες. Ποιητική

Είναι να μη μιλήσω γιατί αν μιλήσω
εκεί που τώρα καίνε τα καλώδια οι τσιγγάνοι
να βγάλουν κανα φράγκο από το μέταλλο
θα δείτε να περνάνε κάτι χρόνια μου
από δεκαοχτώ ως εικοστρία
με εικόνες που θα ανέτρεπαν
κάθε ιδέα σας για ποίηση γεμάτες
σώματα λερά φθαρμένα παλιοπάπουτσα
σώματα προορισμένα να φθαρούν ως τα σαράντα
σε κρύο τσίγκινο και ζέστα από τουβλάδικα
με ρουλεμάν βίδες και συρματόσκοινα
που θα λερώναν το ωραίο σας λεξιλόγιο.

Μάρτιν Ήντεν

Θυμάσαι τη σκηνή του ατμού στο καθαριστήριο- αν
δε το διάβασες να το διαβάσεις-
ας είναι καλά οι μακρονησιώτες
γεροντάκια στην οργάνωση, κάποιοι αλκοολικοί,
να τους επιτιμά ο άκαπνος καθοδηγητής
που μου έμαθαν την αυτομόρφωση.
Δεν μπορείς να φανταστείς πως ακούγεται
το κουαρτέττο εκατόν τριάντα δύο του Μπετόβεν
μια συννεφιασμένη μέρα
από το κασετόφωνο του φορτηγού
που πάει πρακτορεία κι ύστερα Κρυονέρι στο εργοστάσιο.
Και ύστερα σταθμός του ηλεκτρικού Πλατεία Αττικής
μπάνιο στα γρήγορα κι ύστερα με την Άννα
πρώτη σειρά στου Κουν και στη Λαμπέτη.
Θα πάρουμε όλο τον πολιτισμό
του ταξικού εχθρού και ύστερα θα τον γαμήσουμε
με τα ίδια του τα όπλα. Όπερ και σε προσωπικό επίπεδο
εγένετο.
Ο Θάνατος

Ο θάνατος είναι τόσο γλυκός
που κάθε τόπος είναι άξιος για να πεθάνεις, όμως εγώ
ονειρεύτηκα μια μέρα
διασχίζοντας εγκάρσια την Αγίας Άννης
μ' ένα κορίτσι στο μηχανάκι πισωκάπουλα
να πεθάνω εκεί σαν το ανθρωποειδές
που είδε μακρινούς γαλαξίες να καίγονται
και που όσα είδε θα χαθούν
σαν δάκρυα κάτω απ΄τη βροχή.
Μα κρίνοντας μιαν άρχουσα τάξη ανάξια
με ιστορικό βάθος το χίλια εννιακόσια σαράντα δύο
σκέφτηκα με αηδία, κι άλλαξα τη σκέψη, ότι
δεν της αξίζει ούτε το θάνατό σου
να κάνεις εμετό από περιφρόνηση.

Σκονισμένο Χόρτο

Λύγισε όπως λένε πως μετά την καταιγίδα
τα λυγισμένα καλάμια φιλοσοφούν
δίπλα στα πεσμένα δέντρα
όταν το πήρε η εξάτμιση του τριαξονικού
λύγισε όπως τα χόρτα στην ταινία του Ταρκόβσκι
κι έπειτα πάλι στον επίμονο προσανατολισμό προς ήλιο
Έγινε ένα με τη σκόνη στα παπούτσια μου
μα τότε δεν ήξερα να φωνάξω: το σκονισμένο χόρτο
του Ριτσώνη, γιατί ο Κώστας Ριτσώνης
δεν ήταν ακόμη φίλος μου, πράγμα που δε μου
απαγορεύει να ενώσω τώρα
το χρόνο του εκείνο τον παλιό με τα χορτάρια
τα ταπεινά που σίγουρα φυτρώνουνε στον τάφο του.

Αφετηρία Ποιήματος

Ποιός σου είπε ότι δεν είχα υπολογίσει
τη μέρα που σε πήρα στα όρθια και βιαστικά
στη γκρεμισμένη αποθήκη
τα χρόνια που θα έκανε να σκάσει η ποίηση
εκείνου του καλοκαιρινού απογευμάτος
με μυρουδιά καμένου λάστιχου στη μνήμη σου.
Είναι που μου έλεγες πως σου γαμάω τον εγκέφαλο
και είπα να στο επαληθεύσω.
Σκέφτομαι ότι κάπου όπως εγώ θα εξηνταρίζεις
ξεπαιδισμένη ημικαταθλιπτική και βιβλιόφιλη
και θέλω εκεί καθώς σηκώνεις το τσουλούφι για να βλέπεις
να σε βρει το χέρι μου διασχίζοντας το χρόνο
να σου δωρίσει αυτό το ποίημα κι επιπλέον
να έχεις γίνει πια στο τέλος και άξιά του.