Είχε ένα μικρό εκδοτικό οίκο. Τον πλήρωσα βέβαια. Τον ευχαρίστησα κιόλας για την πείρα του , αλλά στην τελική εμφάνιση είχε φάει ένα στίχο, που έκοψα χαρτάκια και τα κόλλησα αντίτυπο αντίτυπο για να τον συμπληρώσω. Τα χειρόγραφα δεν μου τα επέστρεψε ποτέ. Η συλλογή δεν εκρίθη άξια να λάβει αποκάτω το όνομα του εκδοτικού του οίκου, όπως έτυχαν οι διπλανοί μου τότε φίλοι. Έτυχε όμως της προσοχής του κου Κώστα Σταματίου στα ΝΕΑ που εράνισε κι ένα ποίημα. Ο εκδοτικός του οίκος φυτοζωεί ακόμα. Μάλιστα μου ζήτησε να γίνουμε και φίλοι στην προσωπόβιβλο. Τώρα ο εκδοτικός οίκος που έχω εγώ έχει βγάλει πιο πολλά βιβλία από τα δικά του. Προσφέροντας σε νέους την αξιοπρέπεια που δεν μου πρόσφερε αυτός όχι μονάχα δεν μου έχει αφήσει τραύμα, αλλά μου έχει κάνει διάφανη τη νοοτροπία του. Κοινωνική κατωτερότητα, αναπλήρωση. Αν το δει στον τοίχο μου, θα με μπλοκάρει σίγουρα. Αν και δεν είμαι πολύ σίγουρος ότι παρατηρεί. Τραβά προς τη δόξα, αυτή τη μίζερη των πέντε τετραγώνων πέριξ της Σόλωνος. Που κι αυτή δεν του κάθισε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου