Υπάρχουν άνθρωποι που σου ζητούν να τους μάθεις τι θέλεις κι ανάλογα κι εύκολα πειθαρχούν. Έτσι έχουν καταφέρει άκοπα να σε πακετάρουν σε συμπεριφορές και να είναι μια χαρά. Όμως οι ανθρώπινες σχέσεις για να είναι αληθινές, θέλουν την έγνοια, όχι να ανταποκρίνεσαι στις θεσμισμένες και γνωστές επιθυμίες, αλλά να ψάχνεις και να μαντεύεις κάποτε πως θα συμπεριφερθείς κρίνοντας συνήθως από τον εαυτό σου. Γι αυτό εκείνοι που αγαπούμε και που έχουμε φίλους είναι λίγοι. Γιατί προλαβαίνουν τρόπον τινά τις επιθυμίες μας. Κάνουν τον κόπο να τις σκεφτούν, προσέχουν τις παραλήψεις και προφθάνουν τα ζητούμενα. Γιατί αν δε το κάνουν αργά ή γρήγορα η στάση , ας την ονομάσουμε λευκή απεργία ως προς τις επιθυμίες του άλλου θα αποκαλυφθεί γιατί οι μεταβαλλόμενες επιθυμίες μας, που είναι πέρα από τις θεσμισμένες θα έχουν κάνει το ενδιαφέρον τους ψέμμα, τη σχέση αφυδατωμένη, τους ανθρώπους ξένους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου