Δεν είναι η εφηβεία που θυσιάζαμε ανθρώπους
για τις σκληρές ιδέες που άπλωνε το μέλλον
κι είχαμε καιρό για όλα. Μια πάχνη είναι,
μια ομίχλη, από έκτη Δεκεμβρίου του ογδόντα έξη
στην κεντρική πλατεία του Λιτοχώρου αδιάψευστη
πως αποδώ κι εμπρός όχι για ιδέες, για κάτι υψηλόν
μα για ένα τίποτα, σχεδόν γραμμή, ένα δε θέλω
που βάζει όλη αυτή την τρέλα που μας άλεσε
σ' ένα κατώτατο σημείο στον ιστορικό της κύκλο
κάθε αποχαιρετισμός είναι προς θάνατον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου