Έτσι θα πάνε. Με το λοφίο ενός εγώ
από μάταιο ερεθισμό δημοσιότητας
χωρίς ούτε ένα στίχο στη συνείδηση του κόσμου
με όνομα μόνο κι ένα απλό μονόστηλο
στο εκβιασμένο αυτό αρχείο πεπραγμένων
που μνημονεύει πιο πολύ τον Γκαίμπελς κι όχι ποίηση
Κάτι απώλειες υπερτιμημένες
για περιπάτους Καρυωτάκη στο νεκροταφείο
μιας εποχής που θέλησε ελάφια να αμολύσει
στη φρεσκοχυμένη άσφαλτο στο εναρκτήριο λάκτισμα
προς την επόμενη χρεοκοπία
μιας χώρας που όσο περισσεύουν ποιητές
τις λείπουν υποκείμενα αληθινά της ιστορίας
από μάταιο ερεθισμό δημοσιότητας
χωρίς ούτε ένα στίχο στη συνείδηση του κόσμου
με όνομα μόνο κι ένα απλό μονόστηλο
στο εκβιασμένο αυτό αρχείο πεπραγμένων
που μνημονεύει πιο πολύ τον Γκαίμπελς κι όχι ποίηση
Κάτι απώλειες υπερτιμημένες
για περιπάτους Καρυωτάκη στο νεκροταφείο
μιας εποχής που θέλησε ελάφια να αμολύσει
στη φρεσκοχυμένη άσφαλτο στο εναρκτήριο λάκτισμα
προς την επόμενη χρεοκοπία
μιας χώρας που όσο περισσεύουν ποιητές
τις λείπουν υποκείμενα αληθινά της ιστορίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου