Τίτλος

Και πως το είπαμε το βιβλίο:
Το κοτόπουλο που μου πήρε φεύγοντας
κι άλλα κλαψομουνιάσματα.

Να βάλω κι ένα δείγμα:
Διάθεση Σούρουπου

Ω σύμπαν, εγώ, εμού, εμένα
εμένα, εγώ, εγώ, εγώ,
αβαβά, τι πόνος άπονος
τον φιλοξένησα στο σπίτι μου
τον τάϊσα, ( φωνή: κόψτο μαλάκα
μισά μισά τα πληρώναμε
κι όταν δεν είχες, εγώ
και παρακάλαγες
να ῤθούμε σπίτι σου
για να τα λες μετά
και σου κάναμε τη χάρη.)
κι ήταν ωϊμέ
στην πόρτα
για να φύγει και γύρισε
και μου αρπάζει
το κοτόπουλο απ' τα σπλάχνα
που είσαι αναπτήρα μου
ναι σύμπαν κλάψε
μ' εμένα που δεν είμαι
καν ποιητής αλλά
μυρμήγκι στα πόδια σου
ω! σύμπαν το κοτόπουλο
για να το πάει, το πάει
στο σπίτι του αφήνοντας
νηστικό και άπορο
ένα μικρό ποιητή
ώ σύμπαν, εγώ εμένα παραπαπάν
εγώ, εγώ, εγώ, εγώ.
ο ποιητής των αρπαγμένων
κοτόπουλων και σία.
Είδες τί πήγαμε να πάθουμε αγάπη
ξεχάσαμε αμάξι για το σούρουπο.