Παρασκευή 2 Μαρτίου 2018

Το τίμημα

Τη συνείδησή μου την ποιητική την έχω ήσυχη και τους έχω προλάβει. Αυτό το ανακάτεμα σύνολης της φιλοσοφικής κάποτε και της μουσικής δυτικής παράδοσης, στον καιρό τους θα προσεχτούν. Αλλά το τίμημα είναι ότι ο τύπος που τα γράφει έχει παράνοια, διαγνωσμένη αδιάγνωστη δεν έχει σημασία. Ως μάρτυρας που πήγε να υπογράψει αυτά που του έγραψαν οι δικηγόροι, έτρεμε. Ήταν εντυπωσιακό το πόσο έτρεμε  από το φόβο του. Στη μέση της δίκης μου έστειλε απειλητικό γράμμα… Ανήκει σε ομάδα κενταύρων και όπλα μαζί, που ενώ παράτησαν τη δίκη από αφραγκία και λυκοφιλία και την έχασαν, θα τους μάζευε αυτός ο τρεμάμενος να μου επιτεθούν ξανά. Τώρα μετά από κάτι χρόνια που έχω χάσει τα ίχνη του, μου στέλνει γράμμα και γραφή με ποινικά κολάσιμα πράγματα και ότι δήθεν ό,τι γράφω έχει στην άκρη την αφεντιά του. Το τι θα τραβάει από την αρρώστια του είναι για να τον γελάς και να τον κλαις μαζί. Όπως ξέρουμε η παράνοια είναι απωθημένη ομοφυλοφυλία. Έλα όμως που είναι πανάσχημος. Πάντως αν τηλεφωνεί και λέει στους αντιδίκους σαν αυτά που μου έγραψε σήμερα να τον κεράσω καφέ και να του πάρω και κανένα κυλοτάκι να το φοράει. Γελάω μονάχα και στην ιδέα τι θα λένε αφού κλείσουν το τηλέφωνο. Διότι η δικαιοσύνη τιμωρεί. Και σου στέλνει τον τρελό να τον έχεις διά βίου. Βρε παρανόια, φόρεσε κανένα φουστάνι και βγες, εσύ η ερωμένη του Θεού, μπας και συνέλθεις. Έντεκα χρόνια πέρασαν και με τέτοια φάτσα που έχεις, δεν πας καλύτερα να αυτοκτονήσεις κάνοντας το Μιμίκο και τη Μαίρη ταυτόχρονα, που υπάρχει άνθρωπος που θα ασχοληθεί με την τρέλα σου, εκτός κι αν είναι για να γελάσει. Άντε παλικάρι μου, ξεκόλλα. Έχουμε και δουλειές. Δεν ξέρω αν έχεις και παιδάκια. Έχει φορτηγατζήδες η Λεωφόρος Καβάλας να σε ξεσκίσουν, όπως ονειρεύεσαι. Γιατί εγώ ούτε με πετσέτα στη φάτσα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου