Η Κλήση και η Απόβλεψη

2

Σέρνεις μια γραμμή και η βία της χωρίζει, αποδώ την απόβλεψη, αποκεί την κλήση. Η απόβλεψη είναι καταφατική. Η κλήση είναι αποφατική. Η απόβλεψη λέει: θα κάνω τόσα βήματα και θα γίνω ποιητής. Η κλήση λέει: δεν θέλω να γράφω, με σκοτώνει, αλλά δεν μπορώ να μη γράφω. (Κλήση και απόβλεψη δεν υπάρχουν σε καθαρή μορφή. Ποσοτικά φαινόμενα είναι που όμως χαρακτηρίζουν. Ό ποιητής της κλήσης βάζει κάποτε απόβλεψη και ο ποιητής της απόβλεψης κάποτε έχει μια στάλα κλήση που του χαρίζει η επιθυμία του για δύναμη από την ποίηση)Η κλήση είναι ο Μότσαρτ, η απόβλεψη ο Σαλιέρι. Η κλήση είναι αντικοινωνική και αντιεξουσιαστική, η απόβλεψη είναι ο δαίμων την αγοράς, θέλει αγορά και εξουσίες. Η κλήση θέλει ένα ακόμα βιβλίο. Η απόβλεψη θέλει μια ακόμα ανθολογία. Η κλήση τρέχει με το χρόνο. Η απόβλεψη τρέχει με τον κόσμο. Η κλήση σε κάνει να κοιμάσαι στην ψάθα. Η απόβλεψη σε κάνει επιτυχημένο. Αλλά και στη μικροκλίμακα του βιβλίου και του ίδιου του ποιήματος το πράγμα γίνεται από κλήση και απόβλεψη. Γιατί η κλήση είναι το αδίδακτο και η απόβλεψη το διδακτό. Η κλήση είναι κατοχή και δέρνει ταπεινότητα, η απόβλεψη είναι προβολή ματαιοδοξίας. Η κλήση δεν ξέρει. Η απόβλεψη ξέρει παραπάνω απόσα χρειάζεται. Η απόβλεψη είναι για την κλήση δηλητήριο που πρέπει να το κάνει άρωμα. Η κλήση είναι για την απόβλεψη δάγκωμα χειλιών και φθόνος. Η απόβλεψη είναι για τις ιστορίες της λογοτεχνίας η κλήση είναι για το άχρονο της ποιήσεως. Η κλήση είναι η χάρη. Η απόβλεψη είναι η βαρύτητα. Η απόβλεψη έχει υψηλή ενέργεια και η κλήση χαμηλή. Το ζήτημα του αληθινού ποιητή, παραφράζοντας τη Σιμόν Βέιγ, είναι να δώσει την ενέργεια της απόβλεψης στην κλήση.