Είπε ο καημένος ο Μπερλής, πως στην εποχή μας δεν έχουν πέραση οι αυτοδίδακτοι. Τον γοήτεψε κι αυτόν με τη ματαιοδοξία που είχε για εξουσία , ίσως και την αφραγκία, το Πανεπιστημιακό Τέρας. Όμως και τώρα και πάντα οι αυτοδίδακτοι ήταν οι Εκλεκτοί των Τεχνών. Τα Αμερικανικά Πανεπιστήμια που δεν είναι τα Ελληνικά και η συνδικαλιστική μαφία τους, έχουν πάντα τη δυνατότητα να προσλάβουν αυτοδίδακτους. Φωτεινό παράδειγμα ο Μπρότσκι, που του δόθηκε η δυνατότητα να διδάσκει αξιοπρεπώς. Στην Ισπανία ο Χοσέ Ιέρρο έκανε μαθήματα επίσης στο Πανεπιστήμιο του Σανταντέρ. Η σχέση με κάθε τέχνη είναι η σχέση του Κίρκεγκααρντ με το Θεό. Είναι κλίση και κλήση ατομική και μοναδική και όχι μονάχα δεν έχει σχέση, αλλά είναι ζωντανή περιφρόνηση της ακαδημαϊκής καριέρας. Οι συνάξεις εν τέχνη είναι συνάξεις μοναδικοτήτων και όχι συνάξεις συνενοχής. Γι αυτό ο Μπερλής εν αγνοία του ίσως και με το λοφίο κομμένο, παραμένει πιο σημαντικός από τους πανεπιστημιακούς της γενιάς του. Γιατί ως αυτοδίδακτος είναι μέτρο της αλήθειας τους. Επιβεβαιώνει την κλήση που είναι μέτρο της απόβλεψης όλων των εξουσιαστικά βολεμένων άλλων. Συμπεριλαμβάνονται και οι τεμπέληδες κρατικοδίαιτοι καθηγητές των νυχτερινών, με φιλοδοξίες πνευματικού ταγού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου