Η Πόλυ Χατζημανωλάκη με ενδιαφέρει συνολικά. Όπως με ενδιαφέρουν όλοι οι άνθρωποι των θετικών επιστημών που ασχολούνται με τα φιλολογικά. Εδώ ως βιβλιοδίφης καταθέτει, όπως γράφει, ερευνητική ανάγνωση για τον Παπαδιαμάντη. Για το βιβλίο αυτό μπορεί κάποιος να γραψει δυο φορές. Μια για το πρώτο του ξεφύλλισμα, αυτό που θα κάνω εδώ, και μία για τις συνολικές του εντυπώσεις αφού το διαβάσει. Η Χατζημανωλάκη διαθέτει μια επιστημολογία προσωπικής ανάγνωσης. Μας καλεί να τη συμμεριστούμε και μας γοητεύει καθώς ως αστική ας πούμε λαογράφος και με μεθοδολογικές ρίζες στον Ηλία Πετρόπουλο, μας οδηγεί ως συμμετόχους μιας αστυνομικής έρευνας, όπου απρόβλεπτες αναγνωστικές εμπειρίες και λεπτομέρειες εμφιλοχωρούν στην κεντρική ανέλιξη της πλοκής της. Γοητευμένη όσο και γοητεύουσα από τη μεθοδό της, μας καλεί ανυπόκριτα να πάρουμε τα βήματα τις περιέργειάς της ως τις τελικές διαπιστώσεις. Γι αυτό μπορεί με άνεση να αφιερώνει τον πρόλογό της στη Βιρτζίνια Γουλφ. Τί είναι αυτό που σε μια πρώτη ματιά έχει καταφέρει αυτό το βιβλίο; Είναι το γεγονός ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν ένας επαρκέστατος ταξιδιωτικός οδηγός, με αιτήματα υποθέσεων ψυχικών, για μια επίσκεψη στο νησί και στο έργο του Παπαδιαμάντη. Μετά το τέλος της ανάγνωσης του θα επανέλθω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου