Ο Τάκης Παυλοστάθης σε ρόλο Ηθικής Συνείδησης

Έγραφα προχτές για τους σκιώδεις ποιητές, αυτούς που τζιμάνια της αγοράς θεωρούν καλύτερους, αλλά λιγότερο αναγνωρισμένους. Ο Τάκης Παυλοστάθης, ήταν ένας από αυτούς. Λογικά θα τον ήξεραν ελάχιστοι, πιο ελάχιστοι από όσους τον ξέρουν, αν δεν έπαιζε το ρόλο της ηθικής συνείδησης του Γιάννη Πατίλη. Ο Γιάννης Πατίλης διψάει για ηθική συνείδηση και εκτός από την λερωμένη στη δημοσιότητα δική του, διαθέτει και αυτήν του Παυλοστάθη. Ποιητικά μιλώντας η ποίηση του Πατίλη καταχράται την ποίησή του ως αιμοληψία ήθους, κι όχι μονάχα του Παυλοστάθη. Το γεγονός ότι εξέδωσε τα κατάλοιπα του, δεν εμποδίζει καθόλου να το εκλάβουμε ως κίνηση συσκότισης του γεγονότος ότι η δική του ποίηση κινείται με δάνειες κλωστές τραβηγμένες από το έργο του. Από μια άποψη η ποίηση του Πατίλη είναι απομίμηση και της ποίησης του Παυλοστάθη για χρήση στην αγορά. Δεν είναι τυχαίο στα χρόνια μας ότι όλοι οι δημοσχεσίτες έχουν ιδανικό τον Πεσσόα και τη Ντίκινσον αντίστοιχα. Θα ήθελαν να είναι οι ποιμένες του είναι μέσα σε περισυλλογή αλλά τους εκμαυλίζει ο δαίμονας της αγοράς. Ο Παυλοστάθης την ίδια στιγμή αποκαλύπτει τους όρους επίδρασης που θα είχε η ποίηση του Πατίλη, αν δεν ήταν υπερεκτιμημένος, από τη θέση του ως κάτοχος περιοδικού. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τελικά δεν θα καταρρεύσει στην ποθητή του ασημότητα καθώς η δίκη του χρόνου επέρχεται και αρχίζει να ξεκαθαρίζει το στάρι από την ήρα. Ο Παυλοστάθης έγραψε μια ποίηση αποκλίνουσα από της αλληλομιμήσεις της ορδής των ποιητών της ηλικιακής του γενιάς. Με τις απαραίτητες νεύσεις για μιαν είσοδο στον μη παθητικό αναγνώστη. Με βίο που εκτός της αθλιότητας της αγοράς θα έπρεπε να θαυμάζεται και να αναζητείται από εκείνους που ψάχνουν ακόμα την σύμπτωση βίου και έργου. Σε μια κοινωνία ποιητών όπου δεν θα κυριαρχούσε η φενάκη που κυριαρχεί η θέση του θα ήταν άλλη. Κατά βάθος πρέπει να ήξερε, ότι η σημερινή επιφάνεια της ποίησης είναι μια διαρκής υποκατάσταση της αξίας από τη δημοσιότητα και δεν είχε χρόνο για να χάσει στη θωπεία της, αφού, τελικά, τόσο η δική του ποίηση όσο και των άλλων έτσι όπως κατάντησαν την αγορά θα κρίθεί με το έσχατο κριτήριο που είναι ο χρόνος και όπου οι έσχατοι έσονται πρώτοι. Για την ώρα στην περίπτωσή του πρυτανεύει το γεγονός της σύλλησης του ήθους του. Κατα τον ίδιο τρόπο που αγοράζουμε καθαρή αντμόσφαιρα από άλλες χώρες.
Τα περί αγοράς εδώ